De betreffende training werd gegeven door Mieke, een expreszo genootje en het ging vooral over verhalen. Vandaar dat het verslag ook in verhaal vorm geschreven is:
Het was op een gure donderdagavond in november. Buiten was het al donker en stil, heel stil! In Hoorn was het koopavond, maar de meeste mensen zaten warm en knus in hun huisje. Ze vonden het veel te koud om naar buiten te gaan.Maar...vanuit het Pakhuis onder de boompjes, klonken vele stemmen. Daar waren twee theatersport groepen zeer actief bezig! Beneden de beginnersgroep, zenuwachtig en gespannen bereiden zij zich voor op de eindpresentatie..... En boven; de gevorderden.... Deze mensen hadden het koud, ontzettend koud! Op de zolder van het Pakhuis was geen verwarming, dat hadden de spelers tijdens de vorige trainingen ook al gemerkt. Ze waren dit keer dan ook al goed en dik ingepakt. Sjalen, jassen, colltruien, alles was uit de kast gehaald!
Op deze gure, koude en stille avond gaf Mieke haar training....
Ze begon met een actieve en expressieve warming-up. De spelers moesten geluiden en bewegingen aan elkaar doorgeven..De mensen uit de beginnersgroep zullen zich wel afgevraagd hebben, wat er boven allemaal gebeurde.. De spelers boven klonken als een groep losgeslagen, wilde dieren uit Artis! Ze waren heel fanatiek! De een kreunde en wapperde met z'n armen, terwijl de andere rondraaide en een alarmerend geluid maakte. Gevolg was wel dat de spelers het allemaal weer een stuk warmer hadden- iemand deed zelfs weer een jas uit - en klaar waren om aan het echte werk te beginnen...
'Vanavond wil ik echt improviseren!' vertelde Mieke aan de enthousiaste spelers. 'Ga in het midden staan, maak duidelijk wie, wat, waar, denk niet teveel na en maak het elkaar moeilijk.' Het werden prachtige scenes, waarin veel inspiratie en improvisatie werd gestopt.
In de ene scene schilderde Rachel als Rembrandt een naaktportret van de student: Anne met een prachtige aura. Toen de aura's van de student en de schilder tegen elkaar botsten; raakte Rembrandt dusdanig in de war en werden zijn oren uiteindelijk afgesneden!!! In een andere scene maakte Rachel als Jambers een boeiende rapportage van een pas bekeerde Islamiet; Piet. De spelers improviseerde er op los en Mieke vond het allemaal prachtig! 'Dit belooft wat voor de rest van de avond!!' Dacht ze. Ze ging gauw verder...'Nu mogen jullie samen een verhaal vertellen! Luister goed naar elkaar en vertel alsof jullie dit samen hebben meegemaakt' De spelers pakte dit goed op en ook aan het zogenaamde publiek konden ze het goed overbrengen. Samen vertelden ze over het pretpark, waar ze waren geweest; Met de enge achtbaan, vol loopings, het freaky spookhuis en de gekleurde spoken, waarmee ze samen op de foto waren geweest. Mieke luisterde geboeid en pinkte een traantje weg. 'Wat een enthousiasme en vertelkunst komt er uit deze groep!' Dacht ze 'Geweldig!'
Dit ging de hele avond door. Mieke liet de spelers de prachtigste verhalen vertellen en vaak kwamen de verhalen tot leven, doordat ze ook uitgespeeld werden.Sandra en Piet schitterden in een scene, waarin zij Rachel en Larissa ondersteunden als echte stunthelden. Zij maakte van elke handeling - koffie zetten, betalen, koffie opdrinken, maar ook nadenken - een fantastische show!
De hele groep ging samen op de foto.
Om de beurt stapten zij hier vervolgens uit en vertelden hun versie van het verhaal erachter. Het verhaal ging over de verjaardag van oma (Sandra H), die alweer 80 jaar geworden was. Oma bleek zelf echt te genieten, terwijl de rest eigenlijk met andere gedachten en verborgen agenda's bezig waren.De spelers praatte kort na over dit verhaal, want ze wilden snel aan de slag met de volgende vorm, het volgende verhaal.... maar opeens rommelde er iets achter de deur.... 'Wat zou dat nou zijn?' vroegen ze zich af. 'Het is toch nog wat te vroeg voor sinterklaas?' 'Of toch?' Nee, het was niet Sinterklaas. Het was Stephan, een goede vriend van Larissa. Hij kwam kijken, zo vertelde hij. Dat vond iedereen erg leuk en ze gingen weer enthousiast verder...
Anne had in de volgende verhalenvorm een fobie voor liften, maar wist niet waarom. Dankzij Mariska, de waarzegster, ontdekte hij dat dit kwam doordat zijn vader hem altijd bang had gemaakt tijdens het voorlezen over het liftmonstertje.
Daarna vertelde Franka het spannende verhaal, waarin Anne als dwerg Jimmy, opgesloten werd in het kastje van oma. Alleen maar omdat hij kwijlde!
Larissa en Piet blikten vervolgens als een oud echtpaar terug op 60 jaar huwelijk en haalden verschillende herinneringen op. Bijvoorbeeld aan die keer dat hij af ging als een gieter, omdat hij voor haar een roze gieter had gekocht, terwijl ze er al een had. Ook bespraken ze hoe zij vreemd was gegaan met kolonel Dusseldorf, maar uiteindelijk haar homo zoon had aangetroffen in het bed bij de kolonel. Deze herinneringen werden levensecht dankzij Anne, Rachel en Mariska, die de herinneringen naspeelde. Het bijzondere was, dat ook Stephan geïnspireerd was door de anderen en spontaan meedeed. 'Dusseldorf met een harde D zeker?' riep hij, terwijl hij in bed stapte bij de kolonel. De spelers gierden het uit van het lachen!
Deze avond kon echt niet meer stuk, dat wisten ze allemaal. Mieke gaf handige adviezen en tips, zodat de verhalen nog mooier werden.Franka, Sandra en Aukje zaten in de volgende vorm als drie oudere dames op een rijtje. Zij gebruikten de woorden, die ze van elkaar hoorde in hun eigen verhaal. Sandra had haar hele leven gehoopt in een musical te kunnen spelen. Aukje wilde dat niemand wist dat ze een kunstgebit had en Franka had ontzettend spijt, dat ze haar hondje had gedood. De appels en peren, die Aukje niet meer kon eten, kon Franka niet met elkaar vergelijken. De boom waar Aukje steun bij zocht, was Sandra ooit als rol aangeboden.
Tot slot sloot Mieke de avond af met twee keer een verhaaltje voor bed tijd. Piet en Rachel vertelden, als vader en kind, het verhaal van de twee emmertjes, 
waarin de paaseitjes en later de overblijfselen ervan opgevangen werden. Anne vertelde aan Mariska het verhaal over Oma en de dopperwtjes. Het hoogtepunt, was dat Mariska heel hard: 'piep, piep' in Annes oren riep en dat drie keer opnieuw!'Ik hoop dat jullie het leuk vonden!?' zei Mieke ter afsluiting. Als reactie daarop kreeg Mieke een daverend applause! 'Hopelijk geeft ze snel weer een training.' 'Dit was echt geweldig' Dachten de spelers. Ze vonden het echt fantastisch! Iedereen kletste nog even na en ze maakten alvast afspraken voor de volgende week, over de voorstelling van de beginnersgroep! Daar zouden ze vast ook van genieten. Ze hadden er nu al zin in!
Al kletsend liepen ze naar beneden en vervolgens naar buiten, de donkere nacht in. Met een blij en voldaan gevoel gingen zij weer naar huis. Daar doken zij hun heerlijke warme bedjes in en droomden over de prachtige verhalen van deze avond!
