Realiteit droomwens?

Het gesprek met de leidinggevende is achter de rug. Ze moest lachen, toen ik vertelde over mijn droomwens. Dat komt waarschijnlijk omdat het natuurlijk een hele andere richting is, dan trajectbegeleider. Ik lachte gezellig mee en ben doorgegaan met mijn verhaal en mijn vragen. Daar reageerde ze leuker op vond ik. Ze had er verschillende ideeen (sorry ik kan geen puntjes op de e doen) over. Binnen Roads zijn er geen mensen als creatief therapeut aan de slag, maar wel mensen, die gelijksoortige functies uitvoeren of in ieder geval bezig zijn met theatergroepjes e.d. Binnenkort stuurt ze me informatie hierover door en kan ik mogelijk bij die mensen een keer een kijkje nemen. Ook informeert zij bij mijn andere leidinggevende naar de financiele mogelijkheden in onze regio. Over wat er opgezet kan worden of waar een trajectbegeleider bij neergezet kan worden. Ik wacht dus af. Ik heb ook gezegd, dat ik er nu geen haast mee heb. In mijn vrije tijd ben ik er wel actiever mee bezig, omdat ik denk dat het via die weg ook meer gaat richting mijn droomwens. In mijn werk er ook mee bezig zijn, maakt het vooral interessanter en leuker om mijn werk te blijven doen, maar dat kan wat mij betreft nog alle kanten opgaan.

Als ik echt alleen naar mijn hart zou luisteren, zou ik het liefst datgene doen, waarmee ik dichter bij mijn droomwens kom. Alleen weet ik met mijn verstand, dat de realiteit van mijn droomwens erg zwaar is. Zo'n musical wordt een lange periode (soms wel 1 jaar of langer) 7 tot 8 keer, 6 dagen per week opgevoerd, 's avonds. Overdag repeteren, warming up, make up, kleding, enz.... Dus ook weinig thuis en weinig slaap. Bovendien moet je echt goed zijn om in een musical mee te mogen spelen. Je moet goed kunnen zingen, dansen én acteren en de banen liggen niet voor het oprapen. Verder wil ik in de (dichtbije) toekomst (hoe dichtbij dat ik voor jullie een vraag en voor mij ook, hahahahaha) toch ook trouwen en kind(eren). Zeker als kinderen klein zijn lijkt me dit een onmogelijke...nouja...moeilijke combinatie. Kortom, realistisch gezien zijn er verschillende punten, die me tegenhouden en die ook maken dat ik twijfel of ik er ooit zal komen.

Toch blijf ik in mijn vrije tijd theater maken en blijf ik nadenken over mijn werk. Zoiets als creatief therapeut, trainer of supervisor houd ik toch wel in mijn achterhoofd. In ieder geval blijf ik niet mijn hele leven trajectbegeleider, maar dat wist ik eigenlijk al op het moment dat ik aan deze baan begon. Destijds zei ik het al. Het is een hele leuke, interessante en uitdagende functie, maar ik denk dat mijn kern en kracht (leg ik nog wel eens uit) er niet of niet helemaal in ligt. Voor de cursus, die ik voor mijn werk volg, zijn we ook bezig met je eigen vliegwiel (leg ik ook nog uit) en je eigen baananalyse (idem) en die kwamen niet helemaal met elkaar overeen.

Goed, genoeg van deze ingewikkelde kreten. Samengevat, het gesprek met mijn leidinggevende is goed geweest en ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan. In mijn vrije tijd blijf ik actief binnen theater gebeuren en ga ik misschien wel, misschien ook niet richting droomwens. De tijd zal het leren :-)

Volgende keer meer!!