Dit weekend heb ik me echt verbaasd. Het was ruim 25 graden buiten en dat nog wel op 14 en 15 april. Dat beloofd wat voor de rest van het jaar...... je kunt deze zin positief of negatief interpreteren natuurlijk...mijn voorkeur gaat uit naar positief....Maar ik dwaal af.Jeroen en ik hebben van zaterdag een fietsdagje gemaakt. Eerst naar de stad, waar mijn moeder en Dorine spullen verkochten op de rommelmarkt van de kerk. Het opgehaalde geld werd besteed aan o.a. SoWieso (de musicalgroep), een nieuwe keuken en invalidentoilet in de kerk. Tenminste dat heb ik begrepen. Mijn moeder deed ook mee met een loterij. Er werden nummers opgenoemd (die met een rad gedraaid werden) en als jij dat nummer had, kreeg je een prijs. Omdat mijn moeder bij de boekenverkoop stond, hielden wij dat voor haar in de gaten. Nou, ze won de ene na de andere prijs. Een adresboekje, een kalender, mooie kopjes, macaroni, mix en servetten en volgens mij ben ik nog wat vergeten. Ik liet achteraf wel weten dat ik die kopjes errug mooi vind en ik mag ze hebben :-) (nou nog ruimte in de kast vinden).
Vervolgens hebben we nog een klein rondje door de stad gewandeld en genoten we van een lekkere snack bij de febo. Daarna stapten we weer op onze fietsen en togen naar Hauwert. Eerst bezochten we daar tante Co. Daar kwam de rest van de familie ook naartoe. Het was erg gezellig, vooral omdat Jolanda twee puppiehondjes (herders) kreeg. Ze waren zo'n 7 weken oud en heel erg lief en schattig en dat betekent echt wat als ik dat zeg.
Daarna reden we binnen Hauwert nog zo'n tien minuten verder naar Hugo en Anne, waar we alsnog mijn en Suzannes verjaardag vierden. Dat deden we aan de hand van een heerlijke BBQ, met ook nog rijst en pannenkoeken. Oja, en heerlijk, fantastisch lekker ijs toe. 's avonds reden we via een iets andere route weer terug naar Hoorn en belanden we onwijs moe, maar heel erg voldaan in ons bedje, waar we als een roos in slaap vielen.
Zondagochtend was het voor mij weer vroeg dag. Rond half negen stond ik naast mijn bed, omdat ik rond half tien in Abbekerk werd verwacht voor een workshop zang van een zangpedagoge. Daar kreeg ik echt de smaak te pakken om dat meer te trainen en dus op zangles te gaan. Ik zit daar al enige tijd over te denken. Zij geeft goede tips, waardoor je veel zekerder gaat zingen. Grappig is dat, want ik vind van mezelf helemaal niet dat ik een goede zangstem heb. Maar misschien wordt het toch nog wel wat. Tussendoor was er een geweldig goedverzorgde lunch met heerlijke salades, stokbrood en drinken. En natuurlijk zaten we daarvan, buiten in de stralende zon, te genieten. Aan het eind van de middag zongen we vierstemmig het prachtige lied Maria, uit West side Story. Het was wel moeilijk, maar uiteindelijk klonk het echt mooi.
Volgende keer meer.
Vervolgens gingen zij foto's laten maken en reed ik terug naar huis, om later met Jeroen (mijn Jeroen) weer terug te komen. Dit keer had ik mijn videocamera aanstaan. Jorien en Jeroen hadden mij namelijk gevraagd om opnames te maken (vooral van het jawoord) voor de oma van Jorien, die er niet bij aanwezig kon zijn. Het was voor mij de eerste keer voor zoiets, dus ik hoop, dat als ze de opnames zien, het naar hun zin is. Ik vond het wel moeilijk om alle leuke, interessante, romantische en wonderlijke momenten vast te leggen. 
Zo heb ik tijdens de ceremonie in het stadhuis een hoop opgenomen, maar achteraf gezien vind ik dat ik meer had kunnen rondlopen, om meer gezichten vastteleggen. Ook had ik tijdens het eten mijn camera in de lader staan, waardoor ik twee speeches van de getuigen niet kon opnemen. Maar het jawoord staat er redelijk goed op en ook het tekenen daarna. Ik vond het een prachtige dag en een eer, dat ik er de hele dag bij mocht zijn. Rond 13.30 uur gingen we naar het stadhuis van Hoorn. Daar heeft de ambtenaar van de burgelijke stand een heel verhaal gehouden. Ze omschreef vooral het huwelijk heel mooi. Iets in de trand van: 'je hebt een vriend, een maatje, waar je bij wilt zijn, waar je voor wilt zorgen en waarmee je gelukkig wilt worden.' Dat staat iig op de video. Ook mooi vond ik dat ze Nikki ook een paar keer noemde, want natuurlijk hoort zij er ook bij. 
Na het stadhuis gingen we naar het Gouden hoofd in Blokker. We kregen eerste een kop koffie en Jorien en Jeroen sneden de taart aan. Die smaakte prima trouwens! Vervolgens kregen we een heerlijke brood maaltijd met krentenbroodjes, verschillende bolletjes, verschillende broodjes en beleg. Ik heb hier enorm van zitten smullen en ondertussen gekletst met Saskia, een vriendin van Jorien. Zij en haar vriend gaan in augustus trouwen, dus dat was een leuk onderwerp van gesprek. Jorien kreeg trouwens een prachtig kado van haar oma. Een armband, die zijzelf van haar moeder had gehad. Dus van generatie op generatie werd deze doorgegeven. Aan het gezicht van Jorien te zien, was ze onder de indruk en dat was ik ook. Naast de speeches van de getuigen, brachten de moeder van Jorien en haar vriend het alfabet ten gehore. Daarin kwamen veel herkenbare momenten naar voren. O.a. dat ze niet in Frankrijk te vinden zijn als het er regent en dat ze niet meer uitgaan en drinken, omdat het gezin nu op de voorgrond komt.
Daarna was de receptie op dezelfde locatie, maar dan beneden in een grotere zaal. Daar ontmoette we collega's, buren en andere vrienden van Jorien en Jeroen. De collega's van Jorien brachten nog een lied ten gehore op de wijs van altijd is kortjakje ziek. De tekst weet ik nu niet meer, maar het was heel goed verstaanbaar op dat moment. Ook de collega's van Jeroen barste in een lied uit, heel spontaan, maar dat was zo snel weer voorbij, dus dat hebben we niet helemaal kunnen volgen. Al klonk het wel heel enthousiast. Rond half negen was de receptie afgelopen en druppelden de collega's, buren en vrienden weer naar buiten. Als daggasten zaten we nog even na en werden we dubbel en dwars door het bruidsbaar bedankt. We kregen als bedankje een schaaltje met twee paaseitjes, een klein peper en zoutstelletje (dat moet je echt zien) en Jeroen en ik (evenals de getuigen: Michiel en Peppijn en de fotograaf Gijs) kregen een pluim; Een hele speciale bon. Die kregen we o.a. voor het organiseren van het vrijgezellenfeest. Jeroen en ik kregen een passiepluim, wat inhoudt dat we het uit kunnen geven aan een romantisch uitje of iets anders voor 2 personen. Dat gaan we nog uitzoeken op Internet. Er zit ook een wegwerpcamera bij, zodat we er ook foto's van kunnen maken. Erg gaaf!! 
We vonden het echt een geweldige dag en zijn Jorien en Jeroen erg dankbaar hiervoor. Natuurlijk wensen we jullie nogmaals veel geluk en liefde toe, samen met Nikki!
