Waarom?

Het is geen leuk onderwerp om over te schrijven en mijn weblog zou dit keer wat positiever zijn, maar door omstandigheden lukt me dat deze keer nog niet helemaal. Ik zal mijn best doen, om dat volgende keer wel voor elkaar te krijgen.

Deze week is namelijk een sombere week voor zowel Jeroen als mij en vele anderen. Afgelopen vrijdag is de moeder van zijn beste vriend overleden. Mogelijk zal hij daar zelf een weblog aan wijden. Dus laat ik dat aan hem over.

Enkele weken geleden, volgens mij een stuk of 5 a 6 werd mijn collega (werktrainer) ziek. Ze ging op een werkdag naar huis, omdat ze niet meer uit haar woorden kon komen. We dachten aan een TIA. Dit bleek het echter niet te zijn. Het bleek longkanker te zijn met uitzaaiingen naar haar hersens. Daarna is het naar mijn idee heel snel gegaan. We hoorden dat de uitzaaiingen meer waren, dan in eerste instantie werd gedacht. We vernamen dat ze bestraalt werd, dat chemokuur niet meer kon en dat ze zich er erg beroerd bij voelde. Vervolgens kwam maandag het bericht dat ze overleden was.

Bij het horen van dit nieuws, was de eerste vraag, die bij me naar boven kwam: waarom? En daarop volgde meteeen: ze had nog zoveel om voor te leven! Ik weet dat ik daar geen antwoord op krijg. Het is onderdeel van de cirkel van het leven; Geboorte, leven en overlijden. Maar als iemand nog niet uitgeleefd is, heb ik daar wel veel moeite mee. Ik kan het niet bevatten.

Wel probeer ik zo goed mogelijk mijn herinneringen aan haar bij me te houden. Op mij kwam ze over als een spontane en sociale vrouw. We hebben veel gelachen samen en ze was echt goed met clienten, ze ging echt op gelijkwaardig niveau met hen om. Terwijl ik dit tik, twijfel ik op mijn woorden niet te deftig klinken. Zo was ze namelijk totaal niet. Ze liet je echt in je waarde, maar kon ook met humor duidelijk maken, hoe je op haar overkwam. De juiste woorden vind ik nu niet, sorry.

Ik zal haar nooit vergeten!