EXPRES JEZELF EXPRESZO

Ook dit jaar gingen we met Expreszo (theatersportvereninging) een weekend weg. We hadden een boerderij geboekt in het autovrije dorp Orvelte (Drenthe) De Borckerhof. De zelfde boerderij waar Lama's gezocht, de bonte avond is opgenomen.

Het was fantastisch en ook het weer was geweldig! Dit jaar hebben Mariska en ik het georganiseerd, dat wil zeggen, vooral de inhoud van de vrijdag- en zaterdagavond. We hadden iedereen gevraagd om een stukje voor te bereiden van ongeveer 5 minuten, waarin iedereen zich presenteert. We zijn dit jaar verdubbeld, wat betreft het aantal leden, dus vonden we EXPRES JEZELF als een geschikt thema. Het was echt gaaf om te zien wat iedereen ervan gemaakt had. Ik ben echt blij, dat ik mijn videocamera mee had, waardoor we nog veel kunnen nagenieten. Gisteravond is het gelukt om alles op dvd te zetten en het ziet er (al zeg ik het zelf) echt heel leuk uit.

Aukje, Anne, Larissa, Franka, Mieke, Noor, Nirma, Vincent, Piet, Mariska en ik waren mee. Het begon de heenweg al met veel vrolijkheid. We zouden rond 16.00 uur vertrekken, maar doordat de NS weer eens vertraging had en niet duidelijk communiceerde had Franka wat vertraging, maar ongeveer een uurtje later vertrokken we. Ik vond het niet zo erg, want nu had ik Jeroen nog even gesproken en gezien, voordat we gingen. Maar ik zal niet te lief over Jeroen praten, want dan begint Anne straks weer....(hahahaha) In de auto luisterden we naar muziek en hadden we een hoop lol met het vertalen van de liedjes in het Nederland. Zo werd 'Belfast child' een heel ander lied: 'Als het Bijlmer kind opnieuw zingt' klinkt gewoon veel minder mooi, als je het mij vraagt, maar het is echt grappig als je dat meezingt. En wat dacht je van: 'Neem altijd het weer met je mee' (always take the weather with you).

Bij de Borckerhof aangekomen keken we onze ogen uit en ik gebruikte vooral mijn oren tijdens het filmen van de omgeving. Het leek wel over de vogeltjes in Drenthe veel vrolijker fluiten. Ik vond het echt een prachtgeluid en genoot er vollop van - wat wel als gevolg heeft dat wat ik gefilmt heb een beetje eentonig lijkt. Maar als je niet zo zeer op de beelden let, maar naar de vogeltjes luistert, geniet je er vast meer van :-)

We kregen van Anne onze sweaters van Expreszo. Daar hebben we het hele weekend al veel aan gehad. Ze zitten echt geweldig! En zijn ze niet prachtig?

Die avond introduceerde Mariska (en ik als haar assistent) de avond door zweverig te beginnen in een kring. Het is moeilijk uit te leggen, daar had je gewoon bij moeten zijn, maar het was echt leuk. Nadat Mariska ons teruggebracht had in de realiteit startte we echt. We zagen alle voorbereidde stukjes en ik kwam tot de conclusie dat 5 minuten te kort is voor theatermensen. Anderen mensen beginnen, naar mijn idee te zuchten als ze horen dat ze zichzelf moeten presenteren in 5 minuten. Theater mensen zuchten ook, maar juist omdat ze zich afvragen hoe het ze gaat lukken in 5 minuten. Waarom niet langer? Het is ook niet iedereen gelukt, maar het waren prachtstukjes. Wat mij betreft hoefden ze ook niet korter. Ik vond het geweldig om te zien hoe iedereen zichzelf liet zien op een manier, die bij hem of haar paste. Echt heel goed!

Mieke introduceerde zichzelf in een lied, dat ze zelf begeleide op haar mondharmonica en Larissa ondersteunde op haar gitaar. Het swingde (zeg je dat zo?) erop los. Mieke heeft in een jaar (?) tijd echt een hoop geleerd op de mondharmonica! Noor intervieuwde zichzelf aan de hand van vragen, die wij de avond ervoor (tijdens training) op een briefje geschreven hadden). Ze was de interviewer, maar ook zichzelf. Echt leuk om te zien hoe ze er een komedie van maakte door als ze zelf antwoord had gegeven, weer op de andere stoel te gaan zitten en te zeggen: 'Wat leuk!' Aukje liet haar kwetsbare kant zien en vertelde ons hoe blij ze was, dat ze iedereen in de ogen kon kijken, ik kreeg een brok in mijn keel. Piet zong over de modder aan zijn learze op z'n West Fries en zong als Buster van Tijn, dat hij een beetje misselijk was. Beide keren met achtergrond koor (Franka twee keer, de eerste keer met Mieke en vervolgens met Anne). Ook vertelde hij over Marian Milatz. Zij heeft namelijk ook op Expreszo gezeten en was net als Piet, een lid van het eerste uur. (slik, slik). Ook bedankte hij ons voor de steun aan hem vorig jaar. Hij eindigde met de wens dat dit een geweldig weekend zou worden en volgens mij is dat uitgekomen ;-) Larissa had ook een lied, waarin ze de testement van haar jeugd opmaakte. Ze liet van alles na aan haar moeder, stiefvader Tedje, haar zussen, vrienden, kat, vogeltjes en ons. Een zin uit haar lied (ongeveer) 'Elke week improviseren in een groep, dat is leuk, hoewel geen mens er wat aan heeft' (hahahahaha) 'Dat zijn theatersport herinneringen, die neem je mee, zolang je leeft' (klap, klap, klap, klap). Anne had een verhaal ingesproken op bandje met achtergrond muziek en geluiden. Hij vertelde over hemzelf en welke rol toneel in zijn leven speelde en speelt. Franka en ik stonden hem (op zijn verzoek bij) we waren klasgenoten, die hem uitscholden, omdat hij alles zo goed wist, inclusief de abcformule. Uiteindelijk bedankte hij ons omdat hij door theatersport met ons zijn ontspanning vindt. Franka presenteerde zichzelf aan de hand van allerlei voorwerpen en teksten op bordjes. Eigenlijk moet je dat gewoon zien. Ze deed dat op een liedje, maar ik weet even niet hoe de zanger heet en wat de titel van het liedje is, sorry. Ik zal het haar vragen. Daarna kwam ik met mijn stukje. Ik liet hen een kijkje nemen in mijn leven aan de hand van de verschillende rollen, die ik ben. Trajectbegeleider, vriendin en familielid, musical ster en Expreszo lid. Dat vatte ik samen in een limerick. De rest zong leuk mee met het refrein: la, la, la, la, laa, la (2x). Vincent presenteerde zichzelf ook aan de hand van verschillende voorwerpen. Hij stalde ze uit op tafel, liep er omheen en vertelde over zichzelf en wat hij in zijn leven meegemaakt had en wat hem bezig hield. Mooi om te horen vond ik zijn affiniteit met zwerfjongeren. In zijn vrije tijd houdt hij zich bezig met een hotel, waarin ze werken, studeren en eventueel wonen. Echt een geweldig en mooi initiatief. En dat Vincent zo'n goede verteller was, had ik ook niet verwacht. Ik was geboeid van begin tot eind. Nirma verzuchtte dat ze vijf minuten zo weinig vond en vertelde over haar droom om later naar Afrika te reizen, daar als verpleegster mensen te helpen aan een goede gezondheid. Daar leeft ze dan nog lang en gelukkig met haar zwarte ridder en halfbloed kindjes. Mariska sloot af door in eerste instantie haar feestkant te laten zien. Ze maakte zichzelf op voor een spiegel, zorgde voor een sexy outfit en danste op het nummer van madonna 'Expres Yourself' Vervolgens liet ze haar kwetsbare kant zien door een prachtig melodietje te laten horen, op een mini instrument, waarvan ik even de naam niet weet. Heel mooi om te zien. Verder hebben we die avond nog wat gedanst en gezongen. Rond half vier lagen we in bed.

Zaterdag overdag hebben we, na een heerlijk ontbijt, een lange wandeling gemaakt door het bos. En als ik zeg lang, bedoel ik ook echt lang. We raakten onderweg de weg een beetje kwijt, ondanks de kaart, die we mee hadden. Hierdoor werd het uiteindelijk een wandeling van ongeveer vier uur. Tussendoor hebben we op een terrasje gezeten en genoten van een heerlijke ijscoupe. Ik had een dame blanche. Heerlijk!!! Onderweg heb ik weer flink genoten van de omgeving, de volgels en andere dieren. We zagen nog twee schotse hooglanders pootjebaden in een meertje. Tijdens zo'n wandeling praat ik meestal niet zoveel, maar ik heb wel geluisterd naar de verhalen van o.a. Mieke, Franka en Vincent (en ook wel gereageerd hoor :-) Ja, ik heb er echt van genoten.

Mijn spieren vonden het alleen wat minder en helaas stak mijn hooikoorts of wat het ook is, de kop weer op. Mijn ogen begonnen te prikken, neus begon te jeuken en ik begon te snotteren. Ik begon me steeds beroerder te voelen, maar heb volgehouden. Teruggekomen was ik echt blij toen we uiteindelijk het meegebrachte badje neer hadden gezet en zelf konden pootje baden. Mieke nam de jaarlijkse traditie wat serieuser en naam een 'duik' in het badje. Volgend jaar toch maar weer een locatie dichter bij het IJselmeer of Noordzee? Vincent bereidde die avond een heerlijke maatijd voor ons met heerlijke eieren, pizza's en salades. Heerlijk!!!!

's avonds streden we in tweetallen voor de E-factor. We deden dat in de vorm van goede scene, slechte scene, maar dan andersom. Mariska had een a-4tje gemaakt met theatersport vaardigheden erop. Wij kozen daaruit onze kwaliteiten en uitdagingen. Vervolgens kozen we een uitdaging om mee aan de slag te gaan. In de slechte scene lieten we zien, waarom de uitdaging bij ons paste en in de goede scene probeerde we het zo goed mogelijk te doen. Uiteindelijk won het duo Aukje en Anne. Franka had dit, als fantastisch jurylid, in overleg met ons geconcludeerd, nadat ze iedereen gevraagd had wie volgens hem/of haar de winnaars zouden moeten zijn. Anne zijn uitdaging was het spelen van een foute, hoge status, man en dat deed hij echt heel goed. Dat hebben we de rest van de avond geweten ook. De ene foute opmerking na de andere kwam uit zijn mond. Ik ging rond 0.30 uur mijn bed in, maar sliep enkele uren later. Ik geloof dat ik in slaap ben gevallen tijdens een spel, waarin we dierennamen noemde. Giraffe - Eend- Duif, enz...

De volgende ochtend pakten we na een goed ontbijt onze spullen in. Met Anne, Piet, Vincent en Franka maakten we nog een korte wandeling. Het was de bedoeling dat we naar een bepaalde heuvel zouden gaan, maar die was er niet meer. Vervolgens ruimden we op en leverde ik de sleutel in. Ik bedankte de eigenaar en we gingen weer op huis aan.

Dit weekend was echt fantastisch. Ik geniet nog na, o.a. door de filmpjes en foto's en ik zit nu al uit te kijken naar volgend jaar.

Volgende keer weer meer!