Foto's

Het kan zijn dat je het al opgemerkt hebt. Nog niet alle foto's van de bruiloft staan op de bruiloftsite. Dat komt omdat wij diegene, die mijn zus Astrid heeft gemaakt, nog niet digitaal hebben. En zij heeft van de avond voornamelijk de foto's met lijst erbij gemaakt. Deze wil ik graag op de site plaatsen. Dus vandaar. Ik verwacht dat ze over een paar weken wel op de site staan.

Ik heb trouwens mijn hele leven al iets met foto's gehad. Mijn ouders hebben vanaf mijn geboorte fotoboeken gemaakt en bijgehouden tot ik naar de middelbare school ging. Vanaf dat moment heb ik het zelf overgenomen. Als er iemand op visite kwam liet ik zo veel mogelijk fotoboeken zien. Tot dat iemand begon te gapen en zo beleefd mogelijk zie: 'Anders kijken we de rest een andere keer.'

Tegenwoordig doe ik dat wat minder. Wel kijk ik zelf nog regelmatig in de fotoboeken van vroeger. Ik vind het heerlijk om, als het ware, naar vroeger terug te gaan en weer even te zien en denken aan hoe het destijds was.

Ook heb ik al een hele tijd geen foto's meer laten afdrukken. Dat komt natuurlijk doordat het tegenwoordig allemaal digitaal is. Sinds ik een digitale fotocamera heb (2006), heb ik ook geen foto's meer laten afdrukken. Enige tijd terug bedacht ik me dat het eigenlijk weer eens tijd wordt. Want op de een of andere manier vind ik het toch een stuk leuker om door een fotoboek te bladeren, dan dat ik een diashow op de computer bekijk. Dat is ook leuk hoor, maar het doorbladeren van een boek vind ik iets specialer. Ik ben het nog altijd van plan, maarja wanneer ik er de tijd voor heb, is een tweede vraag.

Voorlopig doen we het dus toch maar met de digitale foto's. Als voorbeeld: Jeroen en kinderen, dat is altijd een leuk gezicht.

Een volgende keer weer meer!

Kickstart

Oke, laat ik dan gebruik maken van de kickstart, die Jeroen mij wilde geven en weer achter het toetsenbord gaan zitten. De eerste zin is neergezet. De tweede ook..... En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Dan blijft het toch een tijdje stil. Mijn ogen dwalen af, net als mijn gedachten. Verschillende vragen schieten door mijn hoofd 'Is het wel een writersblock?' Volgens mij heb ik genoeg meegemaakt om over te schrijven. En lang niet alles gaat over theater. Zo ben ik ook met Jorien te workshoppen geweest bij het schuurtje... een prachtig vogelhuisje in elkaar gezet... al zeg ik het zelf. Maar zodra ik er tijd voor heb om erover te typen, is het alweer een aantal weken terug. Ik blijf van plan erover te typen, maar de tijd verstrijkt en er komt geen blog over. 'Waarom niet?' Ik vond die workshop echt ontzettend leuk, het was echt ontzettend gezellig samen met Jorien en ik was (en ben) ook heel erg trots op het resultaat. Ik weet het antwoor zelf al. Op de een of andere manier kon ik het niet verwoorden in een leuk stukje. Ik vond de woorden te cliche en niet de lading dekken. En dus komt er echt geen blog over de workshop.

Ook heb ik genoeg meegemaakt binnen mijn stappen richting een baan in de theater wereld. Zoals Jeroen al aangaf ben ik inmiddels begonnen aan een cursus musical en daar ben ik echt razend enthousiast over. Dat is stap 1 voor mij en het is helemaal wat ik ervan had verwacht.

Maargoed, na een regel of drie is dat ook wel duidelijk. Ik heb er al zoveel over getypt, dat ik geen woorden meer kan vinden, om het nog origineel te laten klinken. Ik denk niet dat ik daar een heel leuke blog van kan maken. En wat ook niet veel mensen weten, is dat ik me had opgegeven voor een auditie voor een baan als performer bij Madame Tusseaud. Maar door treinstoringen mis ik de auditie en gaat die baan dus sowieso niet door. Je begrijpt, dat ik dit niet echt een leuk onderwerp vind om over te typen. En ook dat is binnen enkele regels genoemd, vind ik.

Dan, nog een enkele opties. Het weekje CenterParcs, onze nieuwe bank of de theatervoorstellingen, die dit jaar op de planning staan. Maar Jeroen heeft ook al geschreven over CenterParcs en over onze nieuwe bank. Dan vind ik het niet leuk meer daarover te typen.

Natuurlijk is mijn ervaring mogelijk weer net wat anders of ik kan een stukje uitdiepen en daar meer over vertellen. Maar op de een of andere manier krijg ik daar geen inspiratie voor. De theatervoorstellingen blijft dan nog staan. Maar daar kan ik nu nog niet veel over schrijven, dat doe ik liever achteraf.

Bovendien, Jeroen schreef het al, ging het op deze weblog wel vaak over theater. En natuurlijk mag ik zelf beslissen, waar ik over schrijf en hoeveel ik typ. Maar ik zet het niet voor niets op Internet. Namelijk om mensen een kijkje te geven in mijn leven en bijvoorbeeld mee te laten genieten. Dan moet het wel leuk leesbaar zijn voor de lezers. Oh, er valt echt genoeg te genieten, maar op de een of andere manier komt het dus niet op mijn weblog. Dat zet ik er allemaal niet op.

Ik weet dat ik zelf de hobbels op de weg zet. Dus wieweet is dit een goede kickstart geweest om die hobbels weg te vagen of er met een volle turbo boost overheen te schieten... (sorry, we kijken de laatste tijd vaak naar Night Rider) Wieweet.... de tijd zal het uitwijzen...komt er dan wel weer een stukje van mij en misschien ook wel met leuke plaatjes erbij.... wieweet....

De volgende keer (we zullen het zien) weer meer....

Writers block

Geschreven door Jeroen :

“Lieverd”, roep ik naar Rachel als ik me omdraai richting de nieuwe bank. “Ik heb weer een stukje geschreven voor mijn weblog. Het is de eerste alweer van de maand november”. Rachel kijkt mij verbouwereerd aan, en realiseert zich dat zij de gehele maand oktober niets geschreven heeft. Ze zit duidelijk met een schrijversblok. Het gesprek gaat daarom ook al snel over wat ze op de weblog zou kunnen neerzetten. Ze vindt dat het te vaak over het theater gaat. Dit is natuurlijk haar passie en eigenlijk zou ze wel wat over de eerste cursus avond willen schrijven. Deze avond had ze namelijk afgelopen dinsdag al. Ik zie de grijns nog voor me, toen ze tegen 12 uur s’nachts weer thuis kwam. Ik had net mijn tandjes gepoetst en wilde naar bedje toegaan, toen ik werd overmand door een razend enthousiaste Rachel.

Tijdens ons gesprek, vertelde ze me dat ze bang is dat haar lezers het saai vinden als het steeds over hetzelfde onderwerp gaat. Eigenlijk moet ze op haar hyve maar een pool maken of de lezers dit ook daadwerkelijk vinden. Maar of die ook allemaal op hyves zitten, is natuurlijk een tweede vraag. Rachel kwam daarom met een beter idee aanzetten. “Kan jij niet iets voor mij schrijven? Jij bent er zo goed in, en schrijft maar liefs vijf stukjes per maand.”. Aanvankelijk vond ik dit een vreemd idee. Maar misschien kan het functioneren als kickstart, zodat Rachel het de volgende keer weer zelf aankan. Ze denkt erover na om in ieder geval een aparte theater blog te gaan maken, of om deze om te zetten naar zo’n blog.

Of dit ook zal lukken, moet de toekomst uitwijzen. Als je Rachel persoonlijk kent, stuur haar dan een mailtje wat je over haar weblog vind. Feedback is natuurlijk ook een goede motivatie om met je weblog om te gaan. Ik moet mezelf wel even op de vingers tikken. Ik had namelijk ooit tegen Rachel gezegd dat het wel erg vaak over theater gaat. Indirect ben ik dus mede verantwoordelijk voor deze schrijvers blok. Maar ik vind ook dat ze het tot nu toe altijd nog goed gedaan heeft, dus deze kan ze alvast in haar zak steken.

Mazzel