Rachel in de Metro

Dit artikel stond vandaag in de Amsterdamse Metro (krant)

Later als ik groot ben wordt ik ook een ster...

Move your ass !Metro’s Dieuwke op musicalles
Broadway, here I come!
Je hebt stiekem de droom om te schitteren in een musical, maar je weet niet waar je moet beginnen. Bij de oriëntatiecursus musical van Musical Center krijg je les om die droom in vervulling te brengen. Metro mocht een avondje meedoen.

In het voormalige gebouw van de Volkskrant aan de Wibautstraat staat een groepje meiden voor een enorme spiegelwand. Met danskleren aan en tapdansschoenen in de aanslag, want vanavond ligt de nadruk op dans. We beginnen met de warming-up. Arnold van Maanen, dansdocent en tevens oprichter van Musical Center, loost ons in een sneltreinvaart door allerlei pasjes heen. Gelukkig herken ik de balletachtige pasjes van andere danslessen en kan ik aardig meekomen.

Het tweede uur van de les gaan we acteren. “Slof niet met hangende schouders het podium af. Neem het publiek tot en met de laatste seconde mee,” drukt Van Maanen ons op het hart. Twee uur later is het tijd voor het derde deel van de avond: tapdansen. Met een paar geleende tapdansschoenen stort ik me op de tapcombinaties. “Hier hebben wij vorige keer al heel lang op geoefend, hoor”, stelt een van de meiden me gerust.

Dan komt het zanggedeelte. Met een plat Amsterdams accent moeten we het liedje ‘Zalig Zijn’ zingen uit de musical My Fair Lady. Wat kun je een hoop leren in vier uur tijd. Maar toch heb ik nog niet echt het ‘musicalgevoel’. Maar dan, aan het einde van de avond, voegt Van Maanen alles wat we geleerd hebben samen.

We acteren een scène uit My Fair Lady, de muziek begint te spelen.We tapdansen totdat de muziek tot een climax komt en dan zingen we in koor: Zalig zijn. Wouw, wat is dit leuk! Ik waan mezelf een musicalster. Om in de woorden van Eliza Doolittle te spreken:
“Oh, zou dat nou niet zalig zijn?”

ADHD

Afgelopen dinsdag begon het al. Ik was gewoon aan het werk, maar voelde me niet zo lekker. Ik besloot me af te melden voor de Musical Cursus van die avond. Maar ik kreeg een sms terug van Arnold (de artistiek leider van het Musical Center) dat we die keer bijna de hele avond zouden acteren. Dat kon ik dus niet laten schieten en ging toch maar heen….

Dat heb ik geweten… Tijdens de avond ging het wel, al voelde ik me wel al heel beroerd. Ik miste de bus terug en moest een half uur langer wachten. Eenmaal in de bus vielen mijn ogen constant dicht en stond het zweet me op het voorhoofd. Woensdag werd ik kotsmisselijk wakker en had ik een keel, waar bijna geen geluid doorheen kwam. Praten deed gewoon zeer. Donderdag en vrijdag ben ik thuisgebleven van mijn werk. De klachten stapelden zich op: hoofdpijn, ontstoken ogen, last van mijn oren tijdens niezen en gapen, maagkrampen en eten dat niet binnen bleef. Kortom, een stevige griep.

Terwijl ik met deze griep op bed heb gelegen, werd ik met m’n verkouden neus op de feiten gedrukt. Opeens wist ik het: Ook ik heb ADHD. Nee, geen hyperactiviteit in mijn gedrag, maar meer in de activiteiten, de hobby(‘s) die ik heb. Alles heb ik af moeten bellen afgelopen week: Musical cursus, zangles en Expreszo. Bovendien kon ik niet met Jeroen, Erwin en Karina mee naar Niet Schieten (Cabaret) en niet naar de verjaardag van Suzanne.

Mocht ik nu noodgedwongen iets moeten stoppen, dan zou ik niet weten wat. De Musical Cursus stopt na juni, dus dan wordt het wel even wat rustiger. Maar ik overweeg om daar in oktober weer mee verder te gaan, als er genoeg aanmeldingen zijn voor de vervolg cursus. Ook zangles vind ik veel te leuk en opzich is dat maar een half uur per week. Met Expreszo wil ik echt niet stoppen. Dat is gewoon een onderdeel van mijn leven. De groep is super en het trainen en wedstrijd spelen levert me juist energie op.

Verder wil ik eigenlijk ook nog heel graag in een musical of toneelstuk meespelen. Daarom had ik ook auditie gedaan, waar ik het in mijn vorige blog over had. Maar ik denk dat ik dat idee voorlopig even moet laten varen. Ik speel natuurlijk wel bij Expreszo. Dat is natuurlijk niet hetzelfde als in een musical, maar ik sta wel op de planken. En in mei gaan we weer De Vloer Op, dus dat komt weer een stukje dichter in de buurt.

In de toekomst zal ik het wel wat rustiger aan moeten doen. Hoe? Geen flauw idee. Maar voorlopig blijf ik nog met veel enthousiasme: ADHD (Alle Dagen Heel Druk), wat betreft mijn hobby (‘s). Ik kan gewoon niet (makkelijk) stilzitten.

De rollen omgekeerd

Een aantal weken terug, heb ik (weer) een auditie gedaan. Dit keer voor een toneelstuk. Omdat ik tijdens de musical cursus heb gemerkt dat vooral het acteren mijn passie is, wilde ik uitzoeken wat ik vind van alleen het toneelspelen. Helaas heb ik de rol niet gekregen en dat houdt in, dat ik ook niet mee speel in het toneelstuk. Achteraf vind ik het toch niet zo erg. Ik besefte me, dat ik het eigenlijk toch al behoorlijk druk heb met andere activiteiten. Bovendien kan ik mijn vrije tijd beter besteden aan de ontwikkeling van mijn passie. Blijkbaar ben ik er nu nog niet aan toe om al in zo'n stuk te spelen. Wieweet, in de toekomst.

Thuis blijf ik trouwens evengoed acteren, samen met Jeroen. Ja, echt waar! Een tijdje terug was het zo enorm koud en aangezien ik dicht bij het raam slaap, had ik daar erg veel last van. Daarom mocht ik van mijn lieverd enkele nachten aan zijn kant van het bed slapen en sliep hij op mijn plek. Dit bracht een spontane rolwisseling teweeg. Jeroen begon 'op mijn manier' te klagen over de koud en dat hij zijn voetjes zo graag aan mijn benen wilde warmen. Ik, op mijn beurt, , nadat we vijf minuten daarvoor besloten hadden om te gaan slapen, zette het op een snurken! Zo deden we allemaal uitspraken en gewoontes van elkaar na. We hebben in een deuk gelegen!!

Tja, daar had je echt bij moeten zijn, om de humor hiervan te begrijpen, maar ik denk niet dat hier ooit een toneelstuk van gemaakt wordt...