De tijd zal het leren....

Dit jaar (2009) heb ik het regelmatig gewenst; Kon ik maar even in de toekomst gluren. Even een kort kijkje nemen om te weten hoe het dan met mij gaat. Alsof ik dan pas rustiger verder kan leven en me minder zorgen hoef te maken. Maar wat als het beeld dat je ziet, dan tegenvalt? Misschien kan je er dan nog wat aan doen? Kun je andere keuzes maken, zodat je toekomst er anders uit gaan zien, dan wat je zag. Maar ja, is dat verstandig. Wat voor leven heb je dan? En hoe weet je zeker dat je dan de juiste keuzes maakt? Als je dan nog een keer in de toekomst spiekt, wie zegt dat het beeld, dan wel goed is. Bovendien weet je niet of je het beeld goed interpreteert. Is het dan verstandig om andere keuzes te maken, dan je van plan was? Wat zegt zo’n beeld? En was het beeld, dat je zag niet al een gevolg van die andere keuzes? Ja, zo kan je er nog heel lang over nadenken, maar daar kwam ik dus niet uit.

Mijn conclusie: ik kan nou eenmaal niet in de toekomst kijken en dat is niet voor niets. Ik kan beter blijven leven in het hier en nu en daarvan genieten. Want ik geloof wel dat we als mensen, maar 1 leven hebben en daar kunnen we beter het beste van maken.

Neemt niet weg, dat ik er wel eens over fantaseer hoe mijn leven er in de toekomst uit zal zien. Dus ga ik graag de uitdaging van mijn moeder aan, in dit blog. Een blik in de toekomst; mijn leven op donderdag 18 oktober 2035:

-------------------
Wat vliegt de tijd!

Het is alweer oktober 2035. Nog steeds geniet ik ontzettend van mijn leven. Ruim 15 jaar werk ik nu als loopbaancoach en daarnaast freelance als (trainings)acteur. Ik geniet tijdens het repeteren en de voorstellingen bij de verschillende theater gezelschappen, waar ik lid van ben (Expreszo, Het Westelijk Toneel en HNT (Het Nederlands Toneelgezelschap). Maar natuurlijk gaat veel van mijn aandacht en tijd naar mijn gezin.

Jeroen en onze kinderen zijn het allerbelangrijkste in mijn leven. De jongste is eind juni jongstleden afgestudeerd. Ze heeft Nederlands gestudeerd en wil haar eigen boek schrijven. Omdat ze graag voor haar eigen inkomen wil zorgen is ze op zoek naar een baan. Ze denkt aan een functie als docent Nederlands op een middelbare school. Ik ben zo supertrots op haar. Net als mijn ouders. 21 lentes jong en druk op zoek naar een eigen plekje, een eigen huis. En dat terwijl ze net (en ik citeer haar woorden) de vent van haar leven heeft ontmoet, Koert. Maar samenwonen, dat wil ze nog niet. Ze wil eerst op haar eigen benen staan. Aankomend weekend doet ze mee aan de regionale turn wedstrijden. Natuurlijk zijn we daar bij om haar aan te moedigen. Als ze wint mag ze volgende maand naar de landelijke kampioenschappen, o.a. tegen haar nicht Fleur. Ja, die turnt ook.

Onze oudste, 24 jaar jong, lijkt sprekend op zijn vader. Dat hij een baan zou vinden als Systeem beheerder is dus geen verrassing. Tijdens de weekenden zitten ze samen te programmeren. Dat wil zeggen, als hij geen schaak toernooi heeft, geen basketbal wedstrijd hoeft te spelen of heeft afgesproken met zijn basketbal maten of. Debbie, de vriendin van mijn zoon, hoor ik wel eens klagen over aandacht te kort. Tja, onze oudste heeft het maar druk met al die activiteiten. Ja, inderdaad hij lijkt toch ook een beetje op mij.

We wonen nu al zo’n 23 jaar in Risdam/ Zwaag en voorlopig gaan we hier niet weg. Als ik nu zo rondkijk in ons huis en bedenk wat zich hier allemaal afgespeeld heeft, word ik helemaal sentimenteel. Het is het ouderlijk huis van onze kinderen. De jongste zei het laatst nog: ‘Het is jullie geraden, dat jullie hier niet weggaan. Hier ligt mijn verleden en dat neem je mij niet af.’ Soms kan ze zo theatraal doen. Als ik dan zeg, dat ze best auditie kan komen doen, steekt ze haar tong naar me uit en zegt: ‘ja dat zou je wel willen hè?’ Natuurlijk zou ik dat leuk vinden, maar ik weet als geen ander dat zij haar eigen keuzes maakt. En ik weet heel zeker dat zij een fantastische schrijfster zal worden.

Jeroen heeft het nog steeds erg naar zijn zin bij Digi. Sinds hij daar officieel ook programmeur is geworden, komt hij nog enthousiaster thuis. Ik weet het nog als de dag van gisteren, dat hij me dat nieuws vertelde. Terwijl het nu toch al ruim 10 jaar geleden is. De schittering in zijn ogen zie ik nog elke dag. Ik denk niet dat hij er veel moeite mee heeft om tot zijn 70ste door te werken.

De vakantie is alweer een tijdje voorbij. Dit jaar hebben we die in Garderen, in onze chalet doorgebracht. Ria en Bram kwamen tijdens het eerste weekend gezellig langs. Suzanne en Martin, hun dochters Fleur en Janneke met hun vriendjes John en Daan, verbleven dat weekend ook in hun chalet. Dus we hebben het gebombadeerd tot familieweekend. Het was echt super gezellig. Ik zag Ria en Bram gewoon genieten, vooral van de kleinkinderen. Leuk dat ze er allemaal waren.

Eerder dit jaar, in maart, hebben we de verjaardag van mijn vader, beter gezegd opa Wognum, groots gevierd. Hij werd alweer 85 jaar. De hele familie was erbij. We hebben meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt en een familiefoto laten maken. De vorige foto was toch alweer wat verouderd, dat was toen Jeroen 50 werd, dus alweer 12jaar geleden. We staan er allemaal op: Mirjam en Ruben, Astrid en Gerrit, Tijn en Daphne, Tom en Maartje, Pien en Jan, ons gezinnetje, Dorine en Renate en natuurlijk stonden mijn ouders erbij te stralen. Het was ook een beetje een voorproefje voor volgend jaar. Dan trouwt Tijn met zijn Daphne. Dat vertelden ze ons tijdens het avondeten. Tom en Pien zijn getuigen. Ik moest meteen terugdenken aan onze bruiloft. Dat is alweer 27 jaar geleden! Terwijl het net lijkt alsof er nog maar één jaar verstreken is…. Ik zei het al: Wat vliegt de tijd!
----------------

Of mijn leven (en dat van mijn familieleden) er over 26 jaar echt zo uitziet weet ik natuurlijk niet. Maar erover fantaseren vind ik erg leuk. Ik ben benieuwd of ik dit stuk op 18 oktober 2035 terug zal lezen en wat er dan het dichtst bij de waarheid zal zijn. Daarvoor zal ik geduld moeten hebben. De tijd zal het leren…

Een volgende keer weer meer!

Blauw

Dat is een prachtige kleur, vind je niet? Het is mijn lievelingskleur. Het allermooist vind ik donkerblauw. Maar de lichte variant is natuurlijk ook prachtig!

Het is één van de kleuren uit de regenboog. Iemand, die kleurenblind is mist naar mijn idee wel wat in zijn/ haar leven. Alhoewel ik ook wel eens gehoord heb, dat we het blauw noemen, omdat we het eens zo afgesproken hebben. Het had net zo goed anders kunnen heten. Buwal bijvoorbeeld of Twiek. Maar laat ik het verhaal niet al te ingewikkeld maken.

Ik vind het gewoon een super mooie kleur. Vandaar dat ik mijn weblog naar die kleur omgetoverd heb. Het straalt rust en vertrouwen uit. Nouja, het maakt mij rustig. Vroeger nam ik mijn schoolboeken wel eens mee naar het Julianapark. Dan zat ik daar op een bankje, aan het Markermeer te studeren.

Blauw doet me denken aan de zee, de lucht, een mooie zomerdag, de ogen van Jeroen…. Daar kan ik in wegzinken….Soms als ik naar hem kijk…. Oh, sorry, ik dwaal af.

Blauw doet me denken aan een computerbeeld, een blauwe pen, aan koude lippen en ik kan nog wel even zo doorgaan.

Dit keer doet het me vooral denken aan een avond gezellig drinken en kletsen met een vriendin (en een week later met een andere vriendin erbij). Nu ongeveer 3 weken terug. We dronken zoete witte wijn, cola, ijsthee of een rosé bier. (niet allemaal tegelijk hoor). We kletsten over van alles en nog wat; onze hobby, school, sporten en familieleden. Maar we keken vooral naar het mannelijk schoon, dat zich die avond ook graag liet zien. Nee, niet voor mij, want ik heb (en ik citeer:) “mijn jonge god al gevonden.” Al kijk ik natuurlijk nog graag mee. Al is het met een gevoel van jeugdsentiment :-)

Maar wat ons vooral opviel. Waren de mannen met een blauw T-shirt of overhemd. Toevallig vielen die mannen het meest in de smaak.

Kortom, niet alleen kleren...... maar ook kleuren maken de man!

Een volgende keer weer meer!

Van suggestie tot inspiratie....

Ja, ik weet het. Ik heb weer een tijdje niets van me laten horen. Dat wil zeggen, niet op mijn weblog. Het ontbrak me aan tijd, inspiratie, puf en soms ook aan leuke activiteiten of nieuws. Ik maak genoeg mee, maar niet alles is geschikt om op internet te zetten. En vaak zat ik klaar om te gaan typen... maar de pagina bleef leeg. Er kwamen geen woorden in mij op... geen gedachten... geen ideeën. Soms bedacht ik me wel iets, maar dan zag ik dat ik er al een paar keer over getypt had. En dan gaf ik het toch maar weer op.

Gisteravond in bed lag ik daarover na te denken. Ik vond het tijd worden voor een nieuwe blog en zat druk te bedenken waarover ik zou kunnen typen. Maar er kwam niets bij me boven. Tot dat ik tegen mezelf zei: als iemand mij vraagt waar ik mijn inspiratie vandaan haal, dan weet ik het antwoord wel....Juist ja... het theater en dan met name bij Expreszo.

Ik doe nu al ruim 4 jaar aan impovisatie theater. Dat zit vol met inspiratie. Voornamelijk voor mooie, leuke en grappige scenes. Een zin, een voorwerp, een locatie, een titel van een niet bestaand stuk, een emotie, een politiek besluit en een beroep, alles kan als inspiratie dienen voor een leuke, mooie of grappige scene. Tijdens wedstrijden worden de suggesties (ter inspiratie) door het publiek gegeven. Wij vragen dan: Waar wilde u altijd al wonen? Noem een emotie? Welk beroep heeft uw saaie oom? Of we vragen gewoon om een woord of voorwerp.

Opeens wist ik het. Allerlei woorden, voorwerpen enz.. kunnen niet alleen leiden tot een mooie, grappige of leuke scenes, maar ook tot een weblog. En daar kan ik jouw hulp (ja jij lezer) goed bij gebruiken. Mail mij een woord, zin, vraag, titel, beroep, emotie of wat dan ook door. Dan zal ik daar een weblog over typen. Houd het zo neutraal mogelijk. Je hoeft niet zelf het verhaal eromheen al te verzinnen. Dat doe ik wel.

Natuurlijk bekijk ik wel of ik de suggestie geschikt vind om op Internet over te typen. Maar als het echt een neutrale suggestie is zal dat geen probleem zijn. Als het goed is hebben alle lezers van deze weblog mijn mailadres al. Ik heb namelijk liever niet dat je het als reactie op een blog typt. Want dan houd ik het overzicht niet meer bij.

Ik heb er nu al ontzettend veel zin in en ben benieuwd naar de eerste suggestie. Jullie ook?