dinsdag 27 april 2010

Tijn heeft zijn zwemdiploma A!!

Vorige week op een avond ging in huize Muis de telefoon. Tijn belde en vertelde apetrots dat hij op zaterdag 24 april mocht afzwemmen voor zijn zwemdiploma A!!! “Vind je het dan ook leuk als Jeroen en ik komen kijken? “ Vroeg ik. “JA NATUURLIJK” antwoordde Tijn. Tja, stomme vraag!!

Want natuurlijk reden wij afgelopen zaterdag naar het zwembad in Purmerend om daar, al foto makend, Tijn en zijn mede afzwemmers aan te moedigen. En wij waren niet de enige. Ook opa Gerrit, oma Lammy, tante Irma (?), papa Gerrit, mama Astrid en broertje Tom waren erbij.
De groep afzwemmers was flink groot, dus er werd een flinke happening van gemaakt. In een lange slinger en al huppelend kwamen alle kinderen, de badjuffen en meester het zwembad in. Ondertussen werden er vrolijke liedjes gedraaid. De badmeester had een microfoon. Deze had hij ook wel nodig om zich verstaanbaar te maken in dat grote zwembad. Hij legde per keer uit wat de kinderen moesten doen. Het was soms best veel om te onthouden. Maar alle kinderen deden – soms na een kleine correctie van een badjuf – netjes wat hij zei. Echt heel knap vond ik dat. Zelf was ik meteen na de uitleg alweer vergeten wat ze moesten doen. Gelukkig heb ik zelf mijn A en B al gehaald ;-) en hoefde ik alleen maar te kijken hoe Tijn het deed.

Tijn zwom in zijn kleding (t-shirt en korte broek) naar de overkant. Daarna mochten de kleren uit – het werd netjes in een plastic tasje gestopt - en zwommen ze in zwemkleding verder. Tijn zwom door een gat onder water, bleef drijven als een ster en kon heel goed schoolslag, borstcrawl en op z’n rug zwemmen. Nadat ze dit alles gedaan hadden zei de badmeester dat het allemaal alleen nog maar een oefening was geweest. Dat ze nu voor het echt weer opnieuw zouden starten en dat de kinderen hun kleding uit de plastic zak mochten pakken en weer aantrekken. Een aantal wilden dat echt gaan doen. Gelukkig zei de badmeester al snel dat het een grapje was.

Daarna kwam nog het watertrappelen. Voordat ze erin sprongen mocht het publiek nog een liedje zingen. Hij vroeg wie uit het publiek papagaatje leef je nog in de microfoon wilde zingen. En natuurlijk, hoe kan het ook anders. Tom wilde dat wel. Hij vond dat helemaal niet eng en hij deed dat ook heel goed!!! Een echte entertainer die Tom (heeft ie van z’n tante ;-)

Bij POEF, sprongen de afzwemmers het water in. Ze moesten ondertussen ook een rondje draaien. Tijn deed dat zo goed en snel; het leek wel een pirouette. Als publiek mochten we de laatste 10 seconden van het watertrappelen aftellen en daarna was het zover. Toen alle kinderen op hun stoel langs het zwembad zaten riep de badmeester dat iedereen was geslaagd. De diploma’s werden uitgedeeld en alle kinderen liepen nog een ererondje om het zwembad.


Tijn, nogmaals van harte gefeliciteerd. We zijn echt super trots op je en komen graag weer kijken als je gaat afzwemmen voor je zwemdiploma B.

zondag 11 april 2010

De vlinder

Gisteren kwam Robin bij ons om gezellig bij te kletsen, maar ook om onze trouwfoto's te bekijken. In ons album zit o.a. deze foto. Iedereen die deze foto tot nu toe gezien heeft, maakt een opmerking over de prachtige vlinder op mijn bruidsboeket. En het is ook een prachtplaatje. Voor mij betekent die vlinder echter meer dan alleen een mooie afbeelding. Dus vertelde ik ook gisteren weer mijn verhaal achter deze foto;

We waren net klaar met foto's maken, maar nog te vroeg om naar de trouwlocatie te gaan. Omdat we de laatste rapportagefoto's bij Schouwburg Het Park gemaakt hadden, besloten we in het restaurant daar nog even wat te drinken. Ik legde mijn boeket op de tafel. Het drinken werd gebracht en we zaten wat te kletsen. Op een gegeven moment komt er een vlinder aan gevlogen en ze landt op mijn boeket.

De fotograven maakten er eerst geen foto van, want we waren er allemaal van overtuigd dat de vlinder dan meteen weer weg zou vliegen. We waren dan ook blij verrast dat ze toch echt langer bleef zitten. Dus besloten de fotograven de foto wel te maken. Carla, onze vrouwelijke fotograaf zei dat sommige mensen zo'n vlinder als teken zien van iemand die al overleden is. Ik reageerde daarop door te vertellen over mijn oma. Daar moest ik namelijk sterk aan denken, sinds die vlinder op mijn boeket geland was. Ik vertelde nog even verder en op een gegeven moment vloog de vlinder weer weg. Het was net alsof ze dacht: 'Rachel heeft het begrepen!'

Na het horen van mijn verhaal zei Robin dat hij meteen geloofde dat het waar was. Hij had zelf ook een situatie meegemaakt, waarbij ervan overtuigd was dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik vond het heel lief dat hij dat zei. Al maakt het mij niet uit hoe anderen dit zien. Voor mij is het waar. Ik vond het echt ontzettend mooi en zal het nooit meer vergeten!!!

En laatst had ik nog een situatie, waarvan je kan denken: 'was dat nou toeval of niet?' Maar daarover:
Een volgende keer weer meer!