Expreszo bedankt!

Het was 2005. Welke maand precies weet ik niet meer. Ramon, Jeroen en ik reden in de auto ergens naartoe. We hadden het over hobby's....... Jeroen en ik hadden dit jaar besloten te gaan samenwonen, ik had een leuke baan en deed eigenlijk niet zoveel met mijn passie op dat moment.  Bij de verschillende musicalgroepen waar ik lid van was geweest had ik best wel last gehad van faalangst en plankenkoorts. Ik had daarom wel een korte cursus toneelspelen gevolgd en van die docent de tip gekregen om theatersport te gaan doen. Maar me daar verder nooit zo in verdiept. Tijdens dat gesprek in de auto noemde ik dat en werd ik aangemoedigd door Jeroen en Ramon om dat wel te gaan doen..
Het was een donderdagavond, begin oktober... Een beetje zenuwachtig en wat onzeker stapte ik binnen in Het Pakhuis. Daar zat Piet. Ik vroeg hem of ik goed zat voor Expreszo. Met een vriendelijke lach, vertelde hij mij dat ik inderdaad goed zag. We raakten in gesprek over mijn redenen om me te willen aansluiten bij Expreszo. Meer leden kwamen binnen. Vooraf had ik via de mail contact gehad met ene Anne. Ik vroeg me af of zij er ook zou zijn...Hij kwam ook binnen. Sandra zag mijn gezicht en zei: "Je dacht dat hij een vrouw was he?" Iedereen moest lachen en het was duidelijk dat ik niet de enige was, die dat had gedacht. De les begon. Anne had me vooraf al duidelijk gemaakt dat je bij Expreszo gelijk mee kan doen. Een goede eerste indruk krijg je alleen door twee of drie lessen mee te doen. Iedere les/training kan namelijk weer heel anders zijn. Maar vanaf die eerste les was ik meteen razend enthousiast. Ik heb heerlijk gespeeld en ze vonden mij ook leuk genoeg spelen. Ik mocht blijven!!

De allereerste wedstrijd in januari 2006 ben ik gaan kijken. De wedstrijden daarna heb ik bijna allemaal meegespeeld, gerechterd of gepresenteerd... Ik deed fanatiek mee met de activiteiten, waarvoor we met Expreszo werden ingehuurd en ik genoot van de Expreszo weekenden en filmavonden. Ik bleef het geweldig vinden!...Het is zo'n unieke vereniging. De leden werden ook mijn vrienden. Op de bruiloft van Jeroen en mij speelden mijn Expreszo vrienden een ontzettend leuke scetch en hadden ze mij vastgebonden...met wcpapier...want, zo zeiden ze: "we waren bang, dat ze zelf mee ging doen...."

Door te leren improviseren, heb ik vooral meer zelfvertrouwen gekregen. Want als het even niet gaat volgens plan, dan weet ik dat er wel uitkom..want ik...improviseer. :-D Last van plankenkoorts had ik niet meer. Dus in 2008 besloot ik ook weer lid te worden van een musicalvereniging, ik ging op zangles en ik starte met een (amateur) opleiding Acteren. Maar daarnaast bleef ik trouw bij Expreszo. Omdat ik er een hoop leerde, maar vooral omdat het er zo ontzettend gezellig is.

Bij de acteeropleiding leer ik geloofwaardig en theatraal acteren. Een scène opbouwen, teksten analyseren en een personage neerzetten. Dat spreekt me tegenwoordig meer aan, dan een typetje spelen en snel, snel iets neerzetten. En dat laatste doen we vooral bij theatersport wedstrijden. Dus ik ga dat verder ontwikkelen binnen de opleiding en/of zoeken naar een toneelvereniging. Dus ik stop, na dit seizoen, met Expreszo.

Maar ik ben mijn Expreszo vrienden ontzettend dankbaar. Dankzij hen heb ik al die jaren zoveel speelplezier gehad en ik weet ook dat ik contact zal blijven houden. Die vriendschappen raak ik liever niet kwijt. En voor dat het zover is, train ik tot aan het einde van het seizoen nog met heel veel plezier mee.

Het is 2012.. tijd voor mij om op een andere manier bezig te zijn met mijn hobby. Een heleboel ervaring en vriendschappen rijker...weet ik nu: wat er ook gebeurd...ik blijf improviseren en acteren...En dan komt het helemaal goed!