Vreugdekreetjes

Het is vandaag precies een jaar geleden. Vele vreugdekreetjes sloeg ik uit. Ik belde Jeroen, belde m'n moeder. Ik maakte een vreugdedansje! Het was echt waar!! Ik kon me niet vergissen. Drie keer werd het bevestigd. Ik genoot van dat streepje extra, het plusje en het woordje in het scherm!

"Weet je" had ik eerder die ochtend bedacht. "Ik maak mezelf elke maand weer gek, dus laat ik gewoon even zo'n testje doen, dan weet ik het maar zeker, want ook dit keer zal er wel weer niets aan de hand zijn." "Dan weet ik dat de menstruatie gewoon weer wat later komt en hoef ik daar niet meer onzeker over te zijn." Zo'n zwangerschaptest geeft je duidelijkheid!"

Wikipedia leert mij dat ik blij mag zijn, dat ik nu leef. Vroeger werd er gebruik gemaakt van een veterpotje. Aan de hand hiervan werd gekeken of de vrouw ervan ging kokhalzen en dan ging men er van uit dat ze dus zwanger was. (ochtendmisselijkheid!). Later werd er gebruik gemaakt van ...jawel, echt waar....een kikker. (lees maar op wiki hoe dat ging). Dat leken mij geen fijne en betrouwbare methodes. Ik vraag me af of deze vrouwen in vreugdekreetjes zijn uitgebarsten, wanneer ze zwanger bleken te zijn.

Gelukkig leef ik nu en kon ik op 6 april 2011 gewoon een stripje in mijn urine stoppen. Het lijkt zo simpel. Echter, door dat ene streepje extra, het plusje en het woordje "Zwanger" veranderde mijn hele leven. Tot die tijd was ik er, samen met Jeroen, wel mee bezig geweest, maar ik heb me nooit beseft wat voor inpact zo'n nieuw mensenleven op een mensenleven heeft....

Vreugdekreetjes hoor ik vanuit de box. Ik loop naar haar toe. Ze lacht naar me en kraait er op los. Ze heeft het duidelijk naar haar zin! Ze geniet met volle teugen! En daar word ik ook weer ontzettend vrolijk van!