"Oh, jij bent dus dat Muisje?" Zo word ik aangesproken door een mevrouw op leeftijd. Enigszins beledigd stamel ik: "Pardon?!? Ik ga uw achternaam toch ook niet verkleinen?" Ze haalt haar schouders op en gaat door met haar werkzaamheden. Achja, denk ik dan, laat ook maar. Ze zal het niet zo bedoeld hebben.
Met de opa van mijn moeders kant was het altijd lachen. Hij maakte grappen als: "Trek eens aan mijn vinger..." en "Eet je eten op, anders ga je met blote voeten naar bed." Wat was ik onder de indruk toen de opa van mijn vaders kant een rekensom sneller had uitgerekend, dan de computer. Met mijn oma's deed ik spelletjes of we dronken samen thee.
In mijn ogen waren ouderen altijd grappig, wijs en lief. Ouderen hadden geen vooroordelen en ik kon me zeker niet voorstellen dat ouderen crimineel zouden zijn. Ik snapte ouderen wel als ze zich soms beklaagden over de jeugd.
Een aantal jaren terug stond ik met mijn fiets bij een stoplicht te wachten. Ik stond achter een oudere man. Allebei schrokken we van een jonge knul, die voorbij kwam stuifen op z'n crossfiets en dus gewoon maar door rood reed. De oude man keek afkeurend en zei: "De jeugd van tegenwoordig....."
Hij had het nog niet gezegd of er reed een oudere dame op de fiets langs. Op haar dooie gemakkie reed ze door rood....! Ik hoefde de man alleen maar aan te kijken. Hij glimlachte vriendelijk. Het licht sprong op groen. We fietsen verder en dachten precies hetzelfde....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten