Het is feest! We gaan op verjaardag. Daarvoor moeten we eerst een héél stuk rijden, ja wel drie uur. Dus we lunchen eerst en stappen dan met z'n drietjes in de auto. We zijn nog niet op de snelweg aangekomen of Nathalie ligt al ver in dromenland.
Een aantal uur later - Nathalie is net weer wakker geworden - komen we bij de jarige job aan. Die viert zijn verjaardag voornamelijk in de tuin, want het is tropisch warm buiten. Nathalie kijkt eerst eventjes de kat uit de boom, maar stapt al gauw rond. De hele tuin door, naar binnen, de hele kamer door, weer naar buiten en weer naar binnen, weer naar buiten en weer naar binnen, weer... nouja, je begrijpt het... dat gaat de hele middag zo door.
Ze krijgt het er warm van. We doen halverwege de middag haar jurkje maar uit. Het maakt haar allemaal niet uit. Ze blijft doorstappen. Een paar tellen staat ze te kijken bij het aquarium vol met grote en kleine vissen. Hoewel ze dat prachtig vind om naar te kijken, lijkt ze wel te denken: "Ik moet vandaag alles gezien hebben!"
Ook ontdekt ze die middag de radio-cd installatie. De jarige job heeft die in de tuin op de grond neergezet en op de achtergrond horen we een gezellig muziekje. Nathalie vindt die muziek wel leuk. Ze gaat er voor zitten en beweegt haar schouders en hoofd heen en weer op het ritme van de muziek. Dan ineens - of de mensen er omheen nou te hard praten of dat ze de muziek gewoon te zacht vindt staan - ontdekt ze de volume knop. Ze hoeft er niet lang over na te denken. Haar handje gaat er heen en draait het volume volledig open. Je zult begrijpen dat ze het er totaal niet mee eens is, dat mama ingrijpt en de muziek ook nog weer zachter zet.
Er zijn ook andere kinderen. Nathalie vindt dat hartstikke leuk. Ze kijkt nieuwsgierig naar ze en eet graag een chippie met ze (lees: van ze) mee en kijkt samen met ze naar de tv. Al vindt ze dat al snel niet boeiend meer. Ook voor eten gunt ze zichzelf niet veel tijd.Het liefst stapt ze zo veel mogelijk rond. Papa en mama eten omstebeurt omdat de ander dan Nathalie goed in de gaten houdt. Maar het gaat allemaal goed. Nathalie gooit geen glazen of andere voorwerpen van de tafel.
Na het eten gaan we weer naar huis. We zijn bekaf van al dat gewandel achter onze stapgrage dochter aan. We zijn dik onder de indruk van al dat gestap van haar, maar kijken al uit naar de weg terug. We gaan er vanuit dat ze weer heerlijk zal gaan slapen. Thuis gaat ze ook rond dezelfde tijd naar bed en dan gaat ze ook altijd vrij snel slapen. En na zo'n dag vol indrukken en warmte....
Je snapt het al....Nathalie is de hele autorit wakker...Papa en mama hebben geen rekening gehouden met de zon, die nog vollop de auto in straalt en wellicht dat een poepluier (die we thuis ontdekken) ook het in slaap vallen heeft tegengehouden. Hoe dan ook. Ze is klaarwakker in de auto. Moe van het wandelen. Welnee joh. Het houd haar blijkbaar nog bezig. Ze kletst erop los, tegen papa en mama, tegen het slaapmuisje, dat we haar expres gegeven hebben, omdat ze daarmee altijd zo goed in slaap valt....
De hele terugweg blijft ze klaarwakker. Ze kijkt naar de andere auto's op de weg, naar de gebouwen langs de weg. Met weid open ogen kijkt ze om zich heen.Vooral niet van plan te gaan slapen.
Laat in de avond zijn we thuis. We geven Nathalie een lekkere fles melk, verschonen haar luier en leggen haar op bedje. Dan blijkt dat ze toch best wel een beetje boel moe is. Zodra ze haar eigen bedje voelt, valt ze als een blok in slaap.
Niet veel later gaan wij ook naar bed. Ook wij kunnen onze ogen bijna niet meer open houden. We kijken dan altijd ook nog even bij onze kleine meid. Nu zit daar natuurlijk een kortere tijd tussen, dan normaal, dus ze slaapt dit keer nog niet zo heel vast. Zachtjes fluister ik: 'droom maar fijn, meissie, ga maar lekker naar dromenland, weltrusten en tot morgen" Nathalie houd haar oogjes dicht...en...al slapend...zwaait ze naar ons"
Jeroen en ik schieten in de lach...Wat is het toch een pracht, dat meissie van ons, dat ons toezwaait vanuit haar slaap.
