En ja hoor, weer is het een flinke tijd terug, dat ik een weblog geschreven heb. Het lijkt wel steeds langer te duren. Maar dit keer heb ik er wel een goede reden voor. Het ging namelijk niet zo lekker met mij sinds mijn vorige blog. De tweede helft van 2013 was, op z'n zachts gezegd, niet echt rooskleurig. Maar, zoals altijd bij dit soort gebeurtenissen, ben ik er weer sterker uitgekomen.
Ik heb getwijfeld of ik hierover zou schrijven op mijn weblog. Het is namelijk best persoonlijk, maar uiteindelijk besloot ik het wel te doen. Waarom? Nou, eigenlijk heb ik daar geen echt goed antwoord op. Eigenlijk alleen omdat ik ook geen echt goed antwoord had op: Waarom niet? Ik weet het, dat heet juist twijfelen, maar daar kwam ik dus niet uit.
En nu heb ik besloten het gewoon maar te doen.
En hoe omschrijf je zoiets? Nou, door er gewoon over te beginnen. Eind juli 2013 heb ik een miskraam gehad. Jeroen en ik willen graag een broertje of zusje voor Nathalie. En dat was dus bijna gelukt...Nou ja, bijna...Het was nog heel pril. We wisten het zelf amper een week. Op 23 juli deden we de test en schitterde het woordje "Zwanger" in beeld. Zo ook op de tweede test! Super blij waren we en we hebben gelijk onze ouders en zussen gebeld. Misschien hadden we daar beter even mee kunnen wachten. Want, nog niet eens een week later, in de nacht van zondag 28 op maandag 29 juli ging het mis. Zondagavond had ik al krampen en 's nachts begon het vloeien. De volgende ochtend wist ik het zeker. Dit was goed mis. Ik was dus hooguit een week of 4 a 5 zwanger. Ik denk zelfs maar een week of 2 a 3. Maar toch gaat zoiets niet in je koude kleren zitten.
De maanden erna waren geen pretje. Mijn cyclus was heel onregelmatig en ook lichamelijk heb ik er de gevolgen van gemerkt. Vage klachten, die ik hier niet zal omschrijven, maar waardoor ik me wel zorgen begon te maken. Vooral zorgen of een tweede kindje nog wel zal lukken. Dat zal de toekomst uitwijzen.
Verder kreeg Jeroen in september op zijn werk te horen dat zijn directe collega en inmiddels goede vriend ontslagen zou worden. Dus je kunt je voorstellen dat hij het extra zwaar heeft op zijn werk en flink vermoeid thuis komt na een dag hard werken. In november kreeg ik te horen dat mijn contract niet verlengt zou worden en dus mag ik weer op zoek naar een nieuwe baan.
Het was dus best een zware tijd het afgelopen half jaar. Eigenlijk het afgelopen jaar. In maart zijn we verhuisd naar ons nieuwe adres. Dat was natuurlijk een positief iets. Maar een verhuizing gaat je ook niet in je koude kleren zitten en tijd om daarna rustig bij te komen was er eigenlijk niet.
Toch blijf ik positief en begin ik 2014 vol goede moed. Ik heb inmiddels al heel wat sollicitatiebrieven de deur uit. En ik blijf gewoon verder zoeken. Daar zit vast wel een baan tussen, waar ze al tijden op zoek zijn naar mij ;-) en ik naar die organisatie of dat bedrijf. Jeroen begint ook iets meer zijn draai te vinden. Natuurlijk heeft hij het nog zwaar en zijn zijn problemen niet zomaar verdwenen. Toch steun ik hem waar ik kan en heb ik er alle vertrouwen in, dat we er samen wel uitkomen. Samen hebben we de miskraam ook een plekje kunnen geven en blijven we positief over de toekomst.
Na regen komt zonneschijn, ook voor ons :-D
