Beste vriend

Ze kijkt, maar ziet niets. Ze luistert, maar hoort niets. Ze knijpt, maar voelt niets. Het lijkt alsof ze er niet echt is. Alsof ze midden in een 3D film zit, waar alles om haar heen, er is, maar niet echt bij haar is.  Jessica loopt op straat. Ze passeert andere mensen, huizen en bomen. Het verkeer raast langs haar heen. Maar Jessica zit volledig in haar eigen gedachten. In haar eigen wereld. “Het kan gewoon niet waar zijn!” denkt ze. “Het mag niet waar zijn!”

Gisteren was er nog niets aan de hand. Ze waren nog gewoon aan het chatten. Het gesprek afgesloten met: Slaap lekker, sweet dreams en tot spreeks. En nu zou ze hem nooit meer spreken.  “Het kan gewoon niet waar zijn!” Die gedachten blijft door haar hoofd spoken. Ze wil schreeuwen, huilen, woedend uitroepen dat hij weer terug moet komen. Maar ze loopt verdwaasd over straat.

Ze moest even weg uit huis. Even weg van de plek, waar ze het slechte nieuws las. Op facebook hadden andere vrienden van hem een bericht geplaatst. Die eerste drie letters zeiden al genoeg.
Het stond er echt. R.I.P. En twee vrienden hadden dat staan. “Dat is toch niet iets waar je grappen over maakt?” vroeg ze verward aan Danny. Hij had haar heel lief getroost. Maar ze wist dat hij het anders ervaarde, dan zij.

“Het kan gewoon niet waar zijn!” “Het mag niet waar zijn!” Ze had ook nog het chatgesprek afgekapt gisteravond. Vooral om Danny, die niet kon slapen en dat liet merken door flink te zuchten. “ Ik had gewoon naar beneden moeten gaan om nog even verder te chatten” dacht ze. “Maar ja, dat was waarschijnlijk ook geen goede keus geweest.” Hoe dan ook, het is niet  terug te draaien.” 

Haar beste vriend, haar maatje, haar soulmate. Michael is overleden. Ze mist hem!  Ze wil het niet geloven, maar ze weet dat het waar is. Ze weet dat hij zou zeggen:  “Geniet van de mooie en leuke tijd, die je hebt gehad” of “Je kan je er druk over blijven maken, maar dat helpt je niet.” "En hij had gelijk!" denkt ze. "Het heeft geen zin hierover te blijven piekeren." 

Even staat ze stil. Ze zucht diep. Ze kijkt naar de lucht. “Dank je, Micheal, dank je voor alles”
Ze kijkt voor zich, ziet haar huis, ze luistert en hoort Danny roepen, ze knijpt…”Au!”