Mijn hart gevolgd, mijn droom komt uit!

Mijn passie voor het acteren ontdekte ik als tiener. Niet in groep 8, maar een aantal jaar eerder. Ik speelde namelijk mee met de tienermusicalgroep. We repeteerden in de sporthal en speelden de voorstelling in het buurthuis in een winkelcentrum. Mijn eerste rol was een voice over en make-up meisje in  “Mike van Ellendes Rock en Roll show” (deze titel klopt misschien niet helemaal). Tijdens de pauze play backte ik als John Travolte in de “Grease” medley. In de musical “De luie lift” speelde ik kok.  Bij deze groep merkte ik dat ik het heel leuk vond om te doen alsof ik iemand anders was. Ik kan me nog herinneren dat ik twee vriendinnen had, binnen deze groep. 

In de musical van groep 8 speelde ik een kleine rol. Ik speelde mevrouw Breukeboom in een musical over een kuuroord (ik weet de titel nu even niet meer). We speelden twee keer op school. Eén keer voor de andere groepen en een keer voor eigen familieleden. Ik kreeg het ene na het andere compliment. Nu zeiden niet alleen mijn ouders en zussen dat ze me goed vonden spelen, maar een aantal klasgenoten, onze meester en zijn collega’s.

Hierna volgde SoWieso. Deze groep speelde bijbelverhalen uit in  musicals. We gingen elk jaar op tour en we speelden in vele kerken verspreid over heel Nederland.  Ik heb meegespeeld in “Tot ziens op Padmos,” “Jonah” en Naaaman.  Hoewel ik nog best een verlegen en stil meisje was, had ik binnen deze groep ook een aantal vrienden. Samen lachen, samen spelen, samen op weg (SoW). Ik heb vele leuke herinneringen aan deze jaren. Toen ik stopte met SoWieso heb ik een aantal jaar niets aan acteren gedaan. Reden? Mijn vriendje destijds wilde meer aandacht van mij.  En dat heb ik gemerkt, ik leefde een gelukkig leven hoor, maar ik miste wel wat.

In het jaar dat ik het uitgemaakt had, melde ik me aan voor een toneelcursus. Ik wilde dat toneelspelen namelijk wat meer uitdiepen. Ik had tijdens het spelen in al die musicals, namelijk ontdekt, dat ik het zingen en dansen ook leuk vond, maar dat mijn talent echt bij dat acteren lag (en ligt). Hoewel ik dat niet hardop durfde te zeggen. We speelden de voorstelling in de hal van de Lagere Technische School. De docent van deze cursus adviseerde mij om theatersport te gaan doen. 

Zo kwam ik bij Expreszo terecht. Daar heb ik 10 jaar met veel plezier gespeeld. Ik ontdekte nog een kwaliteit van mezelf. Naast acteren, kon ik ook aardig improviseren. We speelden theatersportwedstrijden. Zowel uit door heel Nederland, als thuis in het Pakhuis in Hoorn. Ook speelden we “De vloer op” en lange improvisatie voorstellingen.Ook denk ik met veel plezier terug aan de weekenden weg, waarin we twee avonden acteerden en improviseerden met elkaar. 

Het improviseren vergrootte mijn zelfvertrouwen en maakte dat ik het duiken in een rol en het leren van tekst begon te missen. Zo heb ik twee jaar meegespeeld bij musicalvereniging Abbekerk. We speelden in het dorpshuis: Hello Dolly en De Jantjes. Vervolgens volgde ik een semi-proffessionele musical opleiding in Amsterdam. Daar ben ik na één jaar mee gestopt, omdat ik vond dat de aandacht vooral gericht was op het zingen en dansen. Bovendien werd ik overspannen. Dat maakte dat ik keuzes moest maken.

Ik besloot voor mezelf dat ik nooit in een musical van Joop van den Ende op het podium zou staan. Dat was al die jaren mijn geheime droom geweest. Ik wist nu heel zeker dat het acteren en improviseren mijn passie was (en is) en wilde mezelf als amateur speler verder ontwikkelen. Daarom was ik blij dat de opleiding acteren (voor amateurs spelers) er was. De eerste twee jaren van de opleiding werden in de Kunst in Alkmaar gegeven. De laatste twee jaar in het Pakhuis in Hoorn. Daar speelden we ook het examen stuk. Ik speelde de Duitse kokkin van Hotel Hellman. Een door één van de docenten zelf geschreven stuk. Dit vond ik de aller moeilijkste rol van alle rollen, die ik tot nu toe heb gespeeld. Het was een personage, dat ontzettend ver bij mijzelf vandaan stond. Dat moet je natuurlijk ook kunnen spelen, maar ik vond het knap lastig.  Van de docenten kreeg ik als compliment, dat het tijdens de voorstelling wel leek alsof er een deken van me afviel. Daar stond ik te schitteren en te stralen. Ze adviseerden mij ook om gewoon lekker veel te gaan spelen. Hier heb ik o.a. geleerd dat je op “het toneel” soms meer jezelf bent, dan in je dagelijks leven. Want op het toneel mag je ook je vieze, lelijke en onaardige kant laten zien.

Na 10 jaar stopte ik dus bij Expreszo. Nu koos ik bewust voor het spelen van een rol, het leren van tekst, het spelen in een toneelstuk. Ik speelde mee in een Theatersoap van Productiehuis Het gezelschap. Samen hebben we vier afleveringen van een theatersoap “ZEEP” op de planken gezet in het Pakhuis in Hoorn. De afsluiting: een marathon voorstelling met alle vier de afleveringen achter elkaar was echt een top ervaring.

Daarna leek het acteren even te moeten stoppen, maar het kwam toch weer op mijn pad. Dit keer was het bij VEEL THEATER. Zij vroegen mij eerst om in te vallen alleen tijdens het repetitieproces. Na een aantal weken vertelden ze mij, dat ze me zo leuk vonden spelen, dat ze een edelfiguranten rol voor me wilden schrijven. Weer een paar weken later moest een mede speler stoppen met haar rol en vroegen ze mij of ik deze rol wilde overnemen. En dit is een echte droom die uitkomt. Want op 3 en 4 november spelen we het stuk “STILTE” in het Park Schouwburg in Hoorn.

Ik kijk er naar uit en heb er – nu al – veel zin in! Ik nodig jullie van harte uit om te komen kijken.
Want mede dankzij jullie lovende woorden, eerlijke feedback en prachtige rozen, heb ik mijn hart gevolgd, mijn zelfvertrouwen vergroot en komt mijn droom nu uit. Dat heb ik aan jullie en mezelf te danken en daar ben ik jullie dan ook zeer dankbaar voor!