Blijf thuis. Zorg goed voor jezelf en de ander.

Het klinkt als een onmogelijke opgave.
Als een contradictie. Thuis blijven en goed zorgen voor jezelf en de ander.

Na mijn scheiding gaf iemand mij de tip:
Zet jezelf, je dochters, je huis en je werk nu op je prio lijst. De rest is leuk, maar zou op nummer 10 moeten staan. Je vrienden, je hobby. Ze blijven echt wel in je leven. Nu mag je egoïstisch zijn.
Echte vrienden zijn er wel weer zodra jij je leven weer op de rit hebt.

Ik snapte wat hij zei. Was het er mee eens. Wilde ook meer voor mezelf en mijn dochters kiezen.
Maar ik wist niet zo goed hoe. Mijn valkuil is dat ik bezig ben met wat anderen van mij vinden. Of ze nog wel vrienden met mij willen zijn. Ik zei soms wel ik app even niet meer.
Maar na een paar dagen deed ik dat weer wel. Ik bleef  appen met vrienden. Toch bang om afgewezen te worden of hen kwijt te raken.

Tot dat de scholen dichtgingen. Ik zit thuis. Samen met mijn dochters. Ik ben compleet op mezelf aangewezen. Ik kan en wil mijn ouders niet vragen om op te passen. En ik besef dat familie en vrienden in hetzelfde schuitje zitten. Ik wil hen niet langer lastig vallen met mijn geklaag. Ik wil het zelf aanpakken. Bovendien merk ik dat mijn dochters het heel vervelend vinden als ik steeds met mijn mobiel voor mijn snufferd zit. Op die momenten ontgaat mij veel van wat zij doen.

Dus ik ga ervoor. Ik leg mijn mobiel weg. Ik leg aan vrienden uit dat ik nu tijdelijk geen tijd voor hen heb. Ik word naast moeder ook juf. Ik worstel met het lesgeven aan een dochter uit groep 4 en een dochter uit een kleuterklas.

Noodgedwongen laat ik mijn werk los. Ik probeer het wel een aantal keer op te pakken, maar zonder resultaat. Ik kan de concentratie en tijd niet vinden.Mijn ex wordt ziek. Ik breng nog meer tijd met mijn dochters door. Ik word gedwongen voor hen te kiezen. Ik besluit de structuur erin te houden. De meisjes en ik gaan op tijd naar bed en 's ochtends op tijd weer op. 

Na ongeveer twee weken krijg ik het lesgeven aardig onder de knie. Ik heb om hulp gevraagd aan school. Ze maken de opdrachten voor Kristel overzichtelijker. Mijn dochters helpen mij bovendien in het huishouden. Ze dekken de tafel, wassen af en helpen mij met de was. We stoeien vaker en verzinnen allerlei leuke activiteiten. Mede dankzij leuke opdrachten van school. Een parcours door het hele huis, een rondje om het huis rennen op tijd, een boekje tekenen/schrijven voor opa en oma. Logeren in de huiskamer. Na het eten zeggen waarom je trots bent op jezelf en de ander en dan applaudisseren voor jezelf en de ander. Soms krijg ik tussendoor zomaar een knuffel of een compliment.

Natuurlijk zijn er ook zware momenten. Dat we of één van ons even verdrietig is. Of boos. Of bang.
Of dat we ruzie hebben met elkaar. Maar dat hoort er ook bij. We praten het uit, we geven elkaar een knuffel. We zijn er voor elkaar. Dat voelt heel bijzonder en goed. Ik ben zo blij met mijn twee dochters. Ik heb het idee dat tijdens het thuis zitten de band met hen is verbeterd. 

Ik word ook milder voor mezelf.  De afgelopen weken voelde als stressvol, hectisch en chaotisch. Maar ook waardevol, bijzonder en mooi. Het hoort er allemaal bij. Ik accepteer dat van mezelf. Ik zat er middenin. Dus overzag ik het niet. Maar ik heb doorgezet en voel me sterker. Ik heb me totaal gefocust op mezelf, mijn meisjes en vanaf deze week ook weer op mijn werk. Ik maak keuzes in het belang van mezelf en mijn dochters. 

Ik zorg goed voor mezelf en de ander. Ik blijf thuis.

Media, overdrijf niet zo!!

Allereerst, ik weet het hoor: We leven nu in een bizarre tijd. Mensen worden ziek, heel ziek en sommige overlijden eraan. Dat is vreselijk en heel triest voor nabestaanden van de overleden personen. En voor meer mensen is dit een nare tijd, waarin veel van ons gevraagd wordt.

Ikzelf geef ook les in huis aan mijn twee dochters. Tegelijkertijd probeer ik thuis te werken en probeer ik tussendoor ook samen met mijn dochters onze rust te pakken.

's avonds probeer ik meestal het journaal even te kijken. Zeker gisteren, toen bekend werd gemaakt tot wanneer de scholen dichtblijven. Maar daar wil ik even wat over kwijt.

Ik irriteer mij de laatste tijd aan de media en dan vooral de NOS. De afgelopen dagen wordt de berichtgeving over het Coronavirus zo negatief gebracht. Met zinnen als “De maatregelen van de overheid zullen VEEL langer duren!!” Sorry, maar het werd verteld op dinsdag 31 maart. Het is 1 maand later. Dat is niet VEEL langer. Natuurlijk is dat geen einddatum. Het zal daarna nog langer duren. Je kan ook zeggen: De maatregelen zijn verlengd.
Dan geef je dezelfde informatie, zonder onnodige overdrijving.
Ook geven ze de verschillende meningen weer alsof het twee kampen zijn, die tegenover elkaar staan. De ene “Partij” is het niet eens met de andere “Partij” Wat moet ik met die informatie?
Ik wil alleen maar weten hoe ze bezig zijn om ervoor te zorgen dat er genoeg bedden zijn. Maar dat hoor je de media medewerkers niet vertellen en ook niet in beeld brengen.
En hoe wakker je zorgen aan bij mensen. Door te gaan peilen hoeveel zorgen mensen zich maken!
Dat doen ze bij Een vandaag. Echt zo onnodig en zinloos.
Ik zou willen zeggen: Denk na hoe je de feiten brengt. Geef zinvolle informatie. Waar een mens wat mee kan. Met andere woorden: Overdrijf niet zo!

Ik zal positief afsluiten. Ik kijk met mijn oudste dochter ook naar het jeugdjournaal. Zij doen het wel goed naar mijn idee. Zij brengen een goede balans van realistische informatie en het sluit goed aan bij wat kinderen willen weten. Jeugdjournaal is ook van de NOS. Dus ik overdreef wat toen ik zei dat ik mij vooral irriteer aan de NOS. Dat spijt mij!