Het is moeilijk om een blog te typen als je niet helemaal lekker in je vel zit, zoals ik nu. Toch waag ik me eraan. Ik hoop hiermee te bereiken dat ik wat van me af kan schrijven en mezelf ook toe kan spreken. Dus eerst de punten die minder goed gaan en vervolgens de punten die het positieve in mijn leven brengen, waardoor ik wel hoop houd dat er betere tijden volgen.
Het gaat niet goed op mijn werk, we zitten in een onzekere tijd en dat vreed aan me. Ik herken mezelf niet zo meer en reageer anders dan ik verwacht had. Ik zit soms zomaar te huilen, terwijl ik zelf niet kan verklaren waarom. Soms heb ik het niet eens door en voel ik als het ware opeens een traan over mijn wang lopen en besef ik me dat ik zit te snikken. Heel vreemd. Ik voel me ook niet goed, heb last van hoofdpijn, verkoudheid, duizeligheid (vrijdagmiddag viel ik bijna flauw) en ik heb last van mijn maag. Dat leg ik maar uit als stress klachten, waardoor ik dus denk dat ik minder stressbestendig ben, dan ik had gedacht. Dat is weer een enorme tegenvaller. De laatste tijd ben ik sowieso aan het twijfelen of de hulpverlening wel wat voor mij is en dit helpt daar niet bij.
Ik maak het er ook niet beter op door vervolgens ook te gaan twijfelen ik nog wel van mijn hobby mijn werk kan maken. Sommige mensen zie ik vertwijfelt reageren als ik ze het vol enthousiasme vertel en dan slaat de twijfel bij mij ook toe. Bovendien ben ik van anderen afhankelijk of ik in mijn vrije tijd tijdens het uitoefenen van mijn hobby de kansen krijg, die ik graag wil krijgen. Dan ben ik opeens weer heel onzeker of ik wel kan laten zien, wat ik in huis heb. Dan vraag ik me af of ik me in mijn vrije tijd wel kan ontwikkelen zoals ik wil en of ik wat werk betreft misschien toch maar moet kiezen voor veiligheid en dus op zoek te gaan naar een andere baan binnen de hulpverlening. Ik weet het gewoon even helemaal niet meer.
Wat er wel goed gaat is de voorbereidingen voor de bruiloft (nog steeds te volgen op de bruiloftsite). Jeroen steunt me daarbij waar hij kan. Het eerst volgende wat we gaan doen is het uitzoeken van de ringen. Daar hebben we beide echt enorm zin in. Verder steunt Jeroen me natuurlijk ook in deze onzekere periode wat mijn werk betreft. Hij weet hoe het is om een reorganisatie mee te maken, vooral ook hoe het kan voelen. Ik merk dat hij echt begrijpt wat ik meemaak.
Of ik van mijn hobby mijn werk kan maken, houd me erg bezig. Dat is wel duidelijk denk ik. Laat ik het maar stapje voor stapje aan pakken. Ik weet dat ik in september met een opleiding acteren wil starten. Deze wordt gegeven door st. de Kunst en leidt op tot amateur theater. Laat ik me daar eerst of focussen. Tegen die tijd zal ik daar meer informatie over krijgen en weet ik of het financieel en praktisch haalbaar is. Dan zien we daarna wel weer verder.
Ik houd jullie op de hoogte.
De volgende keer weer meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten