Improviseren met hooikoorts

Op de site van Expreszo kun je het hele verslag lezen en ook Jeroen schrijft erover; de laatste theatersport thuiswedstrijd van dit seizoen was op zaterdag 24 mei.

Overdag was ik in Sijbekarspel om de DVD van de Sound Of Music te bekijken, de opname van de premiere. Het zag er allemaal geweldig uit en het was ook heel gezellig. Het enige nadeel was, dat ik onderweg naar Sijbekarspel net een hooikoorts aanval kreeg. Eerst was ik flink aan het niezen, vervolgens begonnen mijn ogen te prikken, jeuken en tranen. Daar heb ik de hele middag last van gehad. Ik weet niet of de anderen het gemerkt hebben, misschien dachten ze dat ik geemotioneerd was van de DVD...

Rond kwart voor vijf ging ik daar weer weg, want ik moest op tijd weer thuis zijn. 's Avonds was natuurlijk die wedstrijd met Expreszo tegen de Impromaniacs. Ik was dus welgeteld vijf minuten thuis, voordat Jeroen en ik weer weg gingen. We aten vooraf aan de wedstrijd om alvast de vormen door te spreken en Jeroen te instrueren over zijn rol als Rechter Meester Stencilberg, deze naam en zijn typetje heeft hij helemaal zelf bedacht. We hebben hem vertelt hoe hij de negativiteit en dus de sponsen naar zich toe kon praten. Tijdens de wedstrijd heeft hij dat trouwens heel goed gedaan, ik ben trots op hem en ook heel blij dat hij, mochten wij nog eens een jurylid te kort hebben, hij weer zou willen invallen als hij dan kan. Geweldig!!

Tijdens het eten was de hooikoorts niet minder geworden. We aten buiten en aangezien ik met mijn gezicht midden in de zon zat, hield ik mijn zonnebril maar op. Echter, de tranen bleven stromen en vooral mijn linker oog voelde erg vochtig en prikkerig. Verder begon ook mijn neus steeds meer te jeuken en.... nouja, mensen die ook last van hooikoorts hebben, weten waar ik het over heb.

Gedurende de wedstrijd heb ik het niet echt gemerkt. Dat wil zeggen, ik heb het weggestopt. Als ik speelde wilde ik me concentreren en genieten van het spel. Als ik op de stoel zat, nam ik snel een slok water om weer bij te komen. Op een gegeven moment voelde ik het echt bonken in mijn hoofd en ik kreeg het steeds warmer. 's Avonds laat, eenmaal in mijn bedje, ben ik dan ook als een roos in slaap gevallen en pas aan het eind van de zondagochtend weer wakker geworden.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb echt ontzettend genoten van de wedstrijd en zou het zo weer doen. Dat ik de volgende dag flink schor was, kwam doordat ik tijdens een drie in de pan in verschillende muziekstijlen, bij de heavy metal, nogal uit mijn dak ging, samen met Larissa en twee spelers (Martijn en Peter) van Impromaniacs, die als straf in onze scene fungeerden als brandstapel en schandpaal. Hoe dat er uit zag in combinatie met mijn hooikoorts?
Meer foto's kun je vinden op de Expreszo website (zie links) Een volgende keer weer meer! Tot dan!

De paden af.....Dijk en Duin in?

Het is nu officieel bekend. Roads, dat wil zeggen de regio's van wat Roads was boven het NoordZeeKanaal wordt overgenomen door Dijk en Duin. Dus ook West Friesland, ook al stonden we er in de krant (en mogelijk dus ook in het persbericht) niet bij.
We gaan door. Welliswaar onder een andere vlag, maar we gaan door!!

Vooral voor clienten en vrijwilligers is dit zeer goed nieuws. Ze kunnen hun traject, activiteit en/of andere vorm van dagbesteding weer oppakken of voortzetten. Ze kunnen weer verder werken aan/naar hun volwaardige plek in de samenleving. Velen van hen hebben trouwens absoluut niet stilgezeten. Vandaag alleen al kreeg ik van verschillende clienten te horen, wat zij in de tussentijd hebben gedaan en uitgezocht. Geweldig om te horen, dat ze het er niet bij hebben laten zitten.

Zelf ben ik ook op zoek naar wat mijn plek in de samenleving is, welke route (Roads) ik het beste kan volgen, op werkgebied dan. Prive en in mijn vrije tijd gaat het allemaal prima, dat zul je uit de vorige blogs wel begrepen hebben. Op werkgebied vind ik het moeilijker. Begrijp me niet verkeerd, ik weet heel goed wat mijn kwaliteiten zijn, wat mijn valkuilen zijn en wat ik verder nog wil uitzoeken en bereiken. Maar ik ben er nog niet helemaal uit welke stappen ik daarvoor wel en niet kan/wil zetten. Men zeg ook wel, dat je er gewoon voor moet gaan, maar ik ben iemand die liever kiest voor veiligheid en in die veiligheid stappen zet om wel verder te komen. Een stap zet ik op zeer korte termijn en naar aanleiding daarvan bedenk ik wat stap twee zal zijn, of een alternatief stap 1. Ik weet het, ik spreek in raadselen. Maar meer kan en wil ik er op dit moment niet over zeggen. Hm, misschien had ik er dan beter nog niet over kunnen beginnen? Maar zo blijft er nog wat te raden, op ratelenderachel.

In ieder geval is het voor mij nu redelijk veilig onder de nieuwe vlag. Als ex-dijk en duiner (in 2005 was D&D ook mijn werkgever) heb ik terugkeergarantie en daarom ben ik (met nog enkele andere collega's) met terugwerkende kracht per 16 mei weer bij hen in dienst. Hierover gaan we in juni in gesprek en horen we of we onze functie kunnen houden, iets anders kunnen gaan doen of boventallig worden. Echt wel spannend dus, vooral voor de medewerkers die een functie hebben die Dijk en Duin niet heeft. Onze andere collega's, die na september 2005 bij Roads in dienst waren gekomen zijn nog minder zeker van een plek. Zij moeten solliciteren, als het ware dus weer op hun eigen functie. En ook allemaal op korte termijn. Volgende week zijn de gesprekken al. Ook zeer spannend dus!! Dat wachten we de komende weken weer af...

Voorlopig bekijk ik het per dag of week en wordt ik elke keer weer een stukje wijzer... Ik houd jullie op de hoogte! Een volgende keer weer meer..

Een baan is niet vanzelfsprekend

In een vorig blog schreef ik het al; Roads is failliet. Vervolgens kregen we van de curator te horen dat ons contract ontbonden werd. Wel werden we tegelijkertijd verzocht door te werken.

Ondertussen zocht het UWV uit hoelang ons opzegtermijn nog zou zijn en moesten we ons inschrijven bij het CWI en ook solliciteren. In vier weken tijd, moeten er 4 sollicitaties de deur uit.

Verder zijn de curator, de raad van bestuur (van Roads) en andere organisaties en instellingen in overleg met elkaar betreft een mogelijke overname en/of doorstart...

Inmiddels heb ik een brief ontvangen van het UWV, waarin staat dat mijn opzegtermijn tot 31 mei loopt. Nog twee weken dus. Voor die tijd hoop ik al meer te weten over de mogelijke doorstart en/of over mijn sollicitaties...

Ik besefte me gisteren, toen ik de brief van het UWV las, dat de komende twee weken echt heel belangrijk zijn voor mijn toekomst en dat van mijn collega's. Bovendien weet ik nu wat een voorrecht het is om aan het werk te zijn, een baan te hebben. Dat is niet vanzelfsprekend. Zodra dat weer loopt, zal ik dat echt weer gaan waarderen. Ik hoop er net zo van te genieten als ik tijdens de eerste jaren bij Roads heb gedaan.

Musicals, musicals en......... ja, precies....

Het lijkt alweer een hele tijd geleden, het was ongeveer een maand terug, dat ik een weekend lang genoot van het kijken naar musicals. Op vrijdagavond 4 april was ik met mijn moeder naar Les Miserables (trayout) in Het Park in Hoorn. De zaterdagavond erop, 5 april, was ik met drie vriendinnen: Iris, Tanja en Karina (toen nog zwanger). Beide waren geweldig mooie en leuke avonden.

Al een hele tijd terug las ik in het blaadje van 'Het Park' dat Les Miserables opnieuw uitgevoerd zou worden en dat de trayouts in Hoorn opgevoerd zouden worden. Toen wist ik al dat ik mijn moeder zou vragen, om daar met mij naar toe te gaan. Zij heeft namelijk middels deze musical de liefde voor het theater meegegeven, waaruit mijn passie is ontstaan. Mijn oom speelde tijdens de eerste uitvoering namelijk op zijn trompet mee in het orkest en mijn moeder kreeg destijds een cassette bandje (ja, die bestonden rond die tijd nog vollop) met de songs uit de musical. Dat bandje heb ik helemaal grijs gedraaid. Het duurde niet lang of ik kende (bijna) alle liedjes uit mijn hoofd. Alleen het laatste stuk niet, want dat stond op bandje 2 en op de een of andere manier luisterde ik dat minder af. De mooiste liedjes vond ik natuurlijk: Mijn droom, Luchtkasteel, Alleen en Regen maakt de velden groen. Verder was ik onder de indruk van de stem van de actrise die Cosette speelde, maar sprak vooral de rol van Eponine mij aan.

Maar, omdat ik alles van een bandje had gehoord, wist ik niet hoe alles er echt uitzag. Dat heb ik jarenlang wel erg jammer gevonden, dat ik niet met mijn ouders meegekund had naar de musical. Nu kreeg ik die kans dus wel en natuurlijk greep ik die enthousiast aan. Mijn moeder wilde heel graag mee en we hebben dan ook op en top genoten. Op een klein technisch probleempje na, waardoor de uitvoering heel even stilgelegd werd, was het een prachtig stuk. Mijn moeder en ik raakte zelfs ontroert tijdens enkele scenes. Ik vond Suzan Seegers als Cosette en prachtrol neerzetten en weer sprak de rol van Eponine mij ontzettend aan. De teksten waren naar mijn idee enigszins aangepast. Naar wat ik heb begrepen was dat om ervoor te zorgen dat het verhaal voor iedereen duidelijk zou overkomen. Daar zijn ze absoluut in geslaagd!! Dit was een ervaring die me nog lang bij zal blijven.

De volgende avond was natuurlijk heel anders, maar heb ik ook weer ontzettend genoten. De film Dirty Dancing heb ik samen met Iris vroeger ook grijs gedraaid. We zongen na enkele keren de verschillende liedjes uit ons hoofd mee en noemden de teksten, nog voor het gezegd werd in de film. Dus dat ik met Iris naar de musical uitvoering zou gaan, stond zonder dat het echt afgesproken was, eigenlijk al vast. Daarnaast had Karina als een van de eersten vernomen dat deze musical uitgevoerd zou worden en mij gevraagd of ik mee wilde. Dat wilde ik natuurlijk heel graag. Uiteindelijk hebben we Iris en Tanja ook meegevraagd en gingen we met z'n viertjes op pad. Het was een hele gezellige avond. De musical was een prima vertaling van de film. Wat ik helemaal top vond was de scene(s), waarin Baby de lift leert van Johnny. Eerst in het gras, daarna in het water. Met een groot scherm, hadden ze dat echt prachtig weergegeven en was het als ze echt in het gras en water oefenden.

De zondag daarna, 6 april, was ik zelf weer aan het spelen. We repeteerden weer voor de Sound of Music. De uitvoeringen daarvan (een paar weekenden later) verliepen helemaal super. Vooral na de premiere stond ik nog helemaal na te trillen van de adrenaline door mijn lijf. Tijdens de laatste scene, waarin wij als nonnen het eindlied zongen, moesten we een hoge noot pakken, die naar mijn idee niet altijd even goed ging. Tijdens de priemiere schoot hij er naar mijn gevoel zo uit en dat voelde erg goed. Ik heb aan deze uitvoeringen een heel groot stuk zelfvertrouwen overgehouden en denk er ook met ontzettend veel plezier aan terug. Ook met de mede spelers kon ik goed opschieten, er was echt leuk contact onderling. Ja, mochten ze me nog eens vragen voor een productie bij de stichting Maatjes, dan is de kans groot dat mijn antwoord JA GRAAG is. Je kunt er meer over lezen, foto's en filmpjes bekijken op de website (zie links).

De repetities voor de Jantjes liepen en lopen ook gewoon door. Die groep is iets groter, maar ook daarin heb ik leuke contacten. Elke dinsdag is het weer een feest, flink hard repeteren; dansen en zingen. Heerlijk!!! De uitvoeringen hiervan zijn op 13, 14 (mattinee), 19 en 20 september. Dat wordt genieten. Jeroen en ik komen namelijk vlak daarvoor terug van onze huwelijksreis en ik 'vlieg' dan meteen door in de voorgenerale, generale en de voorstellingen. Ik heb er nu al zin in.

Tot slot nog even dit. Ik heb me opgegeven voor een orientatiecursus musical in Amsterdam. Daar ga ik volgend jaar mee beginnen. Ik kan het naast mijn werk (wat dat dan ook zal zijn) doen en mezelf nog verder ontwikkeling binnen het theatervak. In hoeverre ik echt van mijn hobby mijn werk kan maken, weet ik nog niet. Dat het hard werken wordt, weet ik wel zeker! Dus ik heb mezelf voorgenomen te starten en ervoor te gaan. Zolang ik de cursussen volg en er nog geen zicht is op werk als (musical)acteur, blijf ik werken binnen de hulpverlening. Of misschien stuit ik in de tussentijd wel op een baan als trainer of trainingsacteur (of kan ik daar ook voor leren). Misschien blijft het daarbij, misschien kom ik wel aan de slag als musicalster. Ik heb geen idee, de tijd zal uitwijzen hoever ik kom. Wat wel duidelijk is, is dat ik zal genieten van elke stap die ik zet!! Fantastisch!!

Ik had hele leuke plaatjes en foto's van de verschillende musicals toegevoegd, maar op de een of andere manier ging dat niet goed, dus heb ik ze toch maar weggelaten. Mogelijk lukt het later een keer.

Volgende keer, in ieder geval, weer meer!