Echt geluk!

Vroeger kon ik helemaal wegzwijmelen bij Beverly Hills 90210, melrose place en vergelijkbare series. De jongeren, mensen uit die series hadden het naar mijn idee echt naar hun zin. Tijdens een aflevering kon er natuurlijk veel helemaal verkeerd gaan, er gebeurde vaak vanalles, maar toch kwam het uiteindelijk weer goed. "Zij zijn vast echt gelukkig" dacht ik dan. Natuurlijk wist ik wel dat het niet echt was, dat het allemaal geacteerd was. Jong als ik was trok ik de conclusie dat echt geluk alleen in dit soort series en films kon bestaan. Als echt mens kon je wel vrolijk zijn of blij, maar niet echt gelukkig. Er zou volgens mijn filosofie altijd wel iets zijn, wat dat echte geluk in de weg zou zitten. Destijds kon ik genoeg voorbeelden noemen, zoals gepest worden, ruzie met vriendinnen, zussen of m'n ouders. Dat zou volgens mij altijd blijven.

Inmiddels denk ik daar toch anders over. Emoties en gevoelens als geluk en liefde zijn per moment verschillend. Natuurlijk maakt het uit wat je allemaal meemaakt en wat er in je omgeving gebeurt. Maar het gaat er ook om hoe je daar zelf mee om gaat en hoe je er zelf naar kijkt. Toendertijd trok ik mij het gepest op school en ruzies met bekenden erg aan. Dat maakte ik persoonlijk en ik voelde me dan meteen een stuk minderwaardig. Dan was ook niets meer goed en kon ik nergens meer van genieten (zo leek het).

Het afgelopen jaar heb ik behoorlijk wat meegemaakt. Even een korte samenvatting, ook al zal je als regelmatige lezer al op de hoogte zijn. In juni werd bij mij de ziekte van pfeiffer geconstateerd. Daardoor heb ik een lange tijd thuis gezeten en minder gewerkt. In oktober werkte ik weer mijn volledig aantal uren. Dat was maar goed ook, want er ging veel tijd zitten in de verhuizing van het werk. Nadat we goed en wel gesetteld waren in het nieuwe pand, belandden we in de periode voor, tijdens en na het faillissement. Tussendoor kregen Jeroen en ik thuis ook nog te maken met waterschade en natuurlijk planden we onze bruiloft en begonnen we met de voorbereidingen. Tussen alle bedrijvigheid door.

Het afgelopen jaar heb ik dan ook vele momenten gehad, waarop ik me echt rot voelde en echt niet gelukkig. Maar die momenten trok ik mij niet persoonlijk aan. Ook al dacht ik soms, wat moet een mens allemaal meemaken, het raakte me niet zodanig dat ik eraan onderdoorging. Er bleven nog genoeg momenten waar ik wel van kon genieten. Deze momenten, waarop ik wel degelijk echt gelukkig was kan ik me ook nog goed herinneren.

Het afgelopen jaar zou ik ook alsvolgt kunnen omschrijven: Doordat ik, vanwege de ziekte van pfeiffer, op mijn grenzen moest letten, ben ik me daar nu veel bewuster van en ook ben ik wat bewuster gaan nadenken over mijn leven en mijn werk. Uiteindelijk heb ik daarom besloten te onderzoeken of ik van mijn hobby mijn werk kan maken. In augustus heb ik Jeroen, tijdens een weekendje weg, ten huwelijk gevraagd. Zijn antwoord was een enthousias: JA! Met het werk zijn we verhuisd, waardoor we daar nu geen last meer hebben van geluidsoverlast en ik een stuk minder met hoofdpijn thuis kom. Na de waterschade hebben we in huis nu een prachtig nieuwe vloer liggen.

En op dit moment, voel ik me ook zeer gelukkig. Ik zit weer op de bank, de balkon deur staat open en het is buiten heerlijk weer. Ik denk terug aan het afgelopen jaar en vind dat ik het goed heb doorstaan. Ik ben trots op mezelf. Ik ben niet bij de pakken neer gaan zitten, maar heb er, samen met Jeroen en andere vrienden/familieleden/collega's, wat aan gedaan. Er zijn weer nieuwe uitdagingen ontstaan en de ervaringen hebben me sterker gemaakt. Dat gevoel van trots, zelfverzekerdheid en zelfvertrouwen doet een mens goed. Dat maakt echt gelukkig.

Kortom, echt geluk bestaat!

Mijn eigen laptop

Nog één keer zangles en dan heb ik even vakantie van al mijn vrijetijd bestedingen; musical, zangles en theatersport. Dat betekent dus dat ik de drie avonden per week, die ik normaal gesproken weg ben, nu tijdelijk thuis ben. Jeroen vroeg al aan mij, wat ik al die avonden ga doen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Ik zei: 'Wij kunnen bijvoorbeeld samen wat leuks gaan doen; de stad in, gewoon een eindje wandelen of wat dan ook.' Daar hebben we meestal geen tijd voor namelijk; doordeweeks te druk en in het weekend zijn we naar een verjaardag, naar een ander feest, zijn we bezig met regelzaken of rusten we uit. Verder wil ik blijven oefenen voor zangles en de musical. Ook de bruiloft vraagt nog om wat regelzaken. Dus ik zal genoeg te doen hebben. Natuurlijk kan ik ook een avond met een goed boek op de bank zitten of op de computer surfen, internetten of wat dan ook.... Bedacht ik in mezelf;

En toen kreeg ik een heel goed idee;

Dat was afgelopen, donderdag dat Jeroen dat aan mij vroeg. Het was de eerste donderdag dat ik vakantie had van Expreszo en ik moest daar echt nog aan wennen. Jeroen kon zelf niet weg, want zijn auto had een lekke band en zijn neef (automonteur) zou langs komen om er een nieuwe band op te zetten. Dus Jeroen en ik konden niet samen de deur uit. Toch wilde ik er wel op uit, want het geweldige idee, dat ik had bedacht was, dat ik laptops zou gaan bekijken. Die wilde ik al een tijdje terug aanschaffen, maar door het faillissement had ik dat nog niet kunnen doen. Dus ben ik in mijn autootje naar de BCC gereden en heb daar eens rondgekeken. Daar zag ik al gauw een mooie staan voor een redelijke prijs. Ik heb Jeroen wel opgebeld en voorgelezen wat er allemaal op staat. Na wat heen en weer gebel, wat nadenken en toch nog wat overleg met de verkoper, besloot ik de laptop te kopen!!

En nu zit ik dan trots achter mijn eigen laptop te msnen met een vriendin en een weblog te typen. Ik vind het heerlijk en handig ook. Als Jeroen beneden achter de computer duikt, schiet ik vaak naar boven om weer wat te surfen, msnen. Of ik zit ermee te spelen, beneden op de bank en kijk tegelijkertijd tv, samen met Jeroen, die dan vaak vanachter de computer tv zit te kijken. Ook het oefenen voor zangles en de musical gaat prima zo op mijn eigen laptop!! Ik ben er echt super blij mee!!! En wie weet, zal ik, nu ik (tijdelijk) meer tijd en een eigen laptop heb, ook meer verhalen, gebeurtenissen en ervaringen op mijn weblog typen.

Een volgende keer in ieder geval weer meer!!

Het bijzondere Expreszo Weekend

Daar zit ik dan, snipverkouden, herstellend van griep, maar in een opperbest humeur, nagenietend van het weekend weg met Expreszo. Anne en Larissa hebben een filmpje in elkaar gezet (zie site Expreszo). Het plezier dat we samen hebben, straalt er vanaf!! Ik heb het vaker genoemd en meen het nog steeds. Theatersport vereniging Expreszo, is een hele bijzondere groep en ik ben blij dat ik er onderdeel van ben.

Het weekend begon voor mij rond drie uur, toen Anne mij op kwam halen. We laadden de tassen in de auto en vertrokken naar Noor. Daar kwam het telefoontje van Nirma, die in alle staten was, omdat ze de trein zo voor haar ogen had zien vertrekken.... Het was lachwekkend te horen hoe Noor heel rustig bleef en Nirma aan de andere kant van de lijn duidelijk super gefrustreerd was. Dus moesten we een half uurtje langer wachten, maar dat vonden we niet erg, want de sfeer zat er al goed in.

Onderweg hebben we flink in de file gestaan, maar in 1 auto was de sfeer in ieder geval opperbest. We hebben weer muziek van films en series geraden. Larissa bleek hier ontzettend goed in te zijn. Zij raadde het soms al na 1 of twee tellen. Ook vertaalden we liedjes in het Nederlands en zo gebeurde het dat It's my shit, 't is mijn poep werd. We hebben dubbel gelegen!!! Ook om mijn brulshirt, dat ik aan had, omdat Nederland moest voetballen voor het EK. Dat zie je ook op het filmpje. Echt lachen!!! Nadat we bij de McDonalds hadden gegeten, waren we, voor mijn gevoel, al vrij snel in Zeeland, al heeft het toch nog wel een tijd geduurd. Maar time flies, when you have fun! Die fun ging eenmaal aangekomen bij de omgebouwde boerderij gewoon door.
Er is teveel gebeurd om alles in chronologische volgorde te omschrijven, maar ik kan je wel veel vertellen; Zaterdagavond kleedden we ons al snel om in onze typetjes, waarvan we de beschrijving vooraf via de post ontvangen hadden. Ook dit jaar had iedereen er weer enorm veel werk van gemaakt en zo zag het er ook uit. De eerste avond hebben we een kort introductie scene gedaan. We zaten met z'n allen (zogenaamd) op schiphol. Iedereen met een andere reden. Tot er een bom ontploft bleek te zijn en we een nacht door moesten brengen in hotel California. De tweede avond werd je in duo's of alleen (Franka) in een kamer in gedeeld en hebben we in scenes ons typetjes verder uitgewerkt. Ik weet niet alle namen meer, excusses daarvoor, maar we hadden:

Anne als Dave: een foute man, een mislukte filmster uit de film Zoet, die nu in een reclamespotje zat. Hij verleide iedereen met zijn slagroom.

Larissa als Jessica: Een vrouw, zo zou je denken, die verliefd was op haar Dennis, die toch tegen bleek te vallen, uiteindelijk bleek zij zelf eigenlijk een man te zijn.

Noor als Azalea: Een moslima, die zwanger was geraakt door haar oom, maar heimelijk verliefd op haar buurman

Franka als dwangmatige vrouw: Ze zou met haar Henk naar de kermis op de dam gaan, om haar pleinfrees te overleven....




Mieke als reizende vrouw: Ze ging op reis, een enkele reis, omdat ze pas gehoord had, dat ze niet lang meer zou leven. Ze wist ons te pakken met de zin: “Maar wat heb je aan herinneringen zonder toekomst”.

Nirma als (alleenstaande?)moeder: Ze ging een eigen bistro beginnen in het buitenland, even weg van haar kinderen, denk ik...

Trees als zakenvrouw: Ze was bang voor de marmot van Joseph en heimelijk verliefd op haar baas. Ze wilde heel graag kinderen van hem.

Pieter als Joseph: Een Duitse man, die marmotten kweekte in zijn kelder. Helaas was zijn vrouw erachter gekomen en had hem en zijn laatst overlevende marmot Karl eruit gegooid.

Piet als neger: Hij woonde al jarenlang in Nederland en voelde zich dan ook Nederlander.

Lucien als dominee: Getrouwd met vrouw, enkele kinderen, maar eigenlijk was hij homo, daar kon hij niet mee leven....

Rachel als Karin: Haar vroegere leven uit de krakersscene had ze achter zich gelaten en woonde nu met Karim in Blaricum. Haar vent reisde constant, waardoor ze opdraaide voor het huishouden en voor de zorgen voor hun net verwekt, nog niet geboren kindje..... Zou ze bij hem blijven of niet...

Misschien klinkt het allemaal wat ernstig, maar het werden echt prachtige scenes en we hebben ook flink gelachen. Vooral de scene van Franka zal me nog lang bijblijven. Wat kan die meid acteren en ook Larissa gaf een geweldige show weg. Eigenlijk had iedereen wel wat in zijn of haar spel wat me bij is gebeleven. Dat is niet te omschrijven, daar had je bij moeten zijn. Het was echt bijzonder.
Natuurlijk hebben we ook dit weekend weer wat afgedanst, lol gehad tijdens het dierengeluidenspel (Nee, dit jaar was ik niet de dupe, ik was wel aangeschoten, maar kon mijn concentratie wel bij het spel houden) en we hebben elkaar beter leren kennen door het flessenspel: spin the bottel, waarin we elkaar omstebeurt vragen stelden. Hierin ontdekte ik dat het best komisch was, dat ik mijn eerste echte zoen heb gehad in Roermond!!
Overdag hebben we ons vermaakt met een wandeling over het strand, een duik in zee, zonnen in/op een duinpan, zwemmen en aquajogging (door Mieke) in het zwembad en een overheerlijke barbeque. Door al het gefeest en gepraat waren de nachten wat kort, maar het was absoluut weer een weekend om nooit te vergeten.