Vroeger kon ik helemaal wegzwijmelen bij Beverly Hills 90210, melrose place en vergelijkbare series. De jongeren, mensen uit die series hadden het naar mijn idee echt naar hun zin. Tijdens een aflevering kon er natuurlijk veel helemaal verkeerd gaan, er gebeurde vaak vanalles, maar toch kwam het uiteindelijk weer goed. "Zij zijn vast echt gelukkig" dacht ik dan. Natuurlijk wist ik wel dat het niet echt was, dat het allemaal geacteerd was. Jong als ik was trok ik de conclusie dat echt geluk alleen in dit soort series en films kon bestaan. Als echt mens kon je wel vrolijk zijn of blij, maar niet echt gelukkig. Er zou volgens mijn filosofie altijd wel iets zijn, wat dat echte geluk in de weg zou zitten. Destijds kon ik genoeg voorbeelden noemen, zoals gepest worden, ruzie met vriendinnen, zussen of m'n ouders. Dat zou volgens mij altijd blijven.
Inmiddels denk ik daar toch anders over. Emoties en gevoelens als geluk en liefde zijn per moment verschillend. Natuurlijk maakt het uit wat je allemaal meemaakt en wat er in je omgeving gebeurt. Maar het gaat er ook om hoe je daar zelf mee om gaat en hoe je er zelf naar kijkt. Toendertijd trok ik mij het gepest op school en ruzies met bekenden erg aan. Dat maakte ik persoonlijk en ik voelde me dan meteen een stuk minderwaardig. Dan was ook niets meer goed en kon ik nergens meer van genieten (zo leek het).
Het afgelopen jaar heb ik behoorlijk wat meegemaakt. Even een korte samenvatting, ook al zal je als regelmatige lezer al op de hoogte zijn. In juni werd bij mij de ziekte van pfeiffer geconstateerd. Daardoor heb ik een lange tijd thuis gezeten en minder gewerkt. In oktober werkte ik weer mijn volledig aantal uren. Dat was maar goed ook, want er ging veel tijd zitten in de verhuizing van het werk. Nadat we goed en wel gesetteld waren in het nieuwe pand, belandden we in de periode voor, tijdens en na het faillissement. Tussendoor kregen Jeroen en ik thuis ook nog te maken met waterschade en natuurlijk planden we onze bruiloft en begonnen we met de voorbereidingen. Tussen alle bedrijvigheid door.
Het afgelopen jaar heb ik dan ook vele momenten gehad, waarop ik me echt rot voelde en echt niet gelukkig. Maar die momenten trok ik mij niet persoonlijk aan. Ook al dacht ik soms, wat moet een mens allemaal meemaken, het raakte me niet zodanig dat ik eraan onderdoorging. Er bleven nog genoeg momenten waar ik wel van kon genieten. Deze momenten, waarop ik wel degelijk echt gelukkig was kan ik me ook nog goed herinneren.
Het afgelopen jaar zou ik ook alsvolgt kunnen omschrijven: Doordat ik, vanwege de ziekte van pfeiffer, op mijn grenzen moest letten, ben ik me daar nu veel bewuster van en ook ben ik wat bewuster gaan nadenken over mijn leven en mijn werk. Uiteindelijk heb ik daarom besloten te onderzoeken of ik van mijn hobby mijn werk kan maken. In augustus heb ik Jeroen, tijdens een weekendje weg, ten huwelijk gevraagd. Zijn antwoord was een enthousias: JA! Met het werk zijn we verhuisd, waardoor we daar nu geen last meer hebben van geluidsoverlast en ik een stuk minder met hoofdpijn thuis kom. Na de waterschade hebben we in huis nu een prachtig nieuwe vloer liggen.
En op dit moment, voel ik me ook zeer gelukkig. Ik zit weer op de bank, de balkon deur staat open en het is buiten heerlijk weer. Ik denk terug aan het afgelopen jaar en vind dat ik het goed heb doorstaan. Ik ben trots op mezelf. Ik ben niet bij de pakken neer gaan zitten, maar heb er, samen met Jeroen en andere vrienden/familieleden/collega's, wat aan gedaan. Er zijn weer nieuwe uitdagingen ontstaan en de ervaringen hebben me sterker gemaakt. Dat gevoel van trots, zelfverzekerdheid en zelfvertrouwen doet een mens goed. Dat maakt echt gelukkig.
Kortom, echt geluk bestaat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten