Visualisatie van mijn ideale werkdag

De eerste twee dagen, van de loopbaantraining heb ik achter de rug. Er is veel losgekomen; het was voor mij, kortgezegd: Inspirerend, bewustwording, confronterend en een eye opener en ik ben heel moe, maar absoluut voldaan. De komende dagen ga ik aan de slag met mijn actieplan, dat ik tijdens de terugkomdag zal presenteren. Daarna volgt er nog een evaluatiegesprek, met ook mijn leidinggevende daarbij.

Hoe dat allemaal gaat lopen dat zie ik wel, daar ben ik nu nog niet mee bezig. Op dit moment zit mijn hoofd vol gedachten, mijn hart vol gevoelens en mijn lijf vol met wensen. Dat ga ik hier niet allemaal opschrijven, omdat ik dat nog voor mijzelf wil verwerken en uitwerken tot het plan, dat wil ik voor mezelf eerst op een rijtje hebben.

Wat ik wel graag met jullie wil delen is de uitwerking van een oefening, die we vandaag hebben gedaan. We begonnen er vandaag zelfs mee. We zaten ieder op een houten stoel, ontspannen, met onze ogen dicht. We kregen als opdracht onze ideale werkdag te visualiseren, dus geen rekening te houden met realiteit, maar alleen hoe wij het zouden willen. Die visualisatie liep ze met ons door. Ze stelde vragen als: wat zie je onderweg naar je werk, Hoe ziet je werkplek eruit, welke normen en waarden zijn belangrijk? enzovoorts.

Op het moment dat ik mijn ogen dicht wilde doen, dacht ik nog; laat ik wel rekening houden met de realiteit, dus een baan, die ik op korte termijn uit kan voeren. Maar op het moment dat ik mijn ogen dicht deed en in mijn visualisatie zat, ging het een hele andere kant op. Ik zal mijn visualisatie hier uitwerken en leg daarna nog kort uit, waarom ik daarvoor kies.

Hoe ziet de omgeving onderweg naar je werk eruit?
Eerst rijd ik door de wijk, waar ik woon. Ik zie huizen en balkons, parkeerplaatsen. Mensen die hun hond uitlaten. Als snel kom ik op de snelweg, ik zie veel auto's achter, naast en voor me. Ik denk dat ik naar Amsterdam rijd.

Hoe ziet je werkplek eruit?
Ik zie een groot theater, met een plein ervoor, een grote rode deur, die ik zelf open doe, ik kom in eerst een kleine hal, nog een deur door en ik ben in een grote hal, dan de trap op, naar rechts is de artiesten foyee.

Wat doe je op je werk, waar houd je je mee bezig
We hebben eerst repetities in zalen in het gebouw. Zang, dans, spelrepetities, later wordt ik geschminkt. 's avonds moeten we optreden.

In wat voor organisatie werk je?
Een theater, op dit moment een theatergezelschap met een regisseur, medespelers, visagisten, een hele crew.

Welke normen en waarden zijn belangrijk?
Respect voor elkaar en waardering. We geven elkaar ook eerlijke feedback en hebben het erg gezellig samen.

Welke beloning ontvang je voor je werk?
Het applause van het publiek, bloemen en salaris (geld)

Hoe voel je je als je weer naar huis gaat?
Blij, trots, ik heb bereikt, waar ik voor ging, ik pink ook een traantje weg.

Ik heb dit op mijn weblog uitgewerkt, meer voor mezelf, dan voor anderen. Voor anderen om te lezen en ze deelgenoot te maken, voor wie dat wil zijn. Voor mezelf omdat ik vandaag tijdens de training heb ontdekt dat dit echt is wat ik wil. Dit wil ik bereiken. Alleen geloof ik er zelf nog niet 100% in. Volgens mij heb ik in een van mijn vorige blogs wel aangegeven dat ik van mensen verschillende reacties krijg als ik het over mijn droombaan heb. Dat ik het idee heb, dat mensen mij het niet gunnen, of denken dat ik teveel zweef. Vandaag ontdekte ik, dat die opmerkingen of non-verbale reacties mij zoveel doen, omdat ik zelf nog niet voor 100% geloof in dat dit is wat ik wil, maar vooral ook kan. Dat ik het wil is m.i. wel duidelijk. Maar op het moment dat het concreet gaat worden, komt de angst boven, wat als die mensen gelijk hebben? Straks vraag ik teveel van mezelf? Straks valt het tegen? Misschien kan ik het echt niet? Door het hier op de weblog te zetten, heb ik het weer uitgewerkt. Mezelf weer laten zien, dat dit echt is wat ik wil. Dat is een manier om mezelf te herinneren. Verder zal ik het natuurlijk verwerken in mijn actieplan. Maar daar houd ik me vanaf morgen weer mee bezig, voor vandaag was dit het.

Ik houd jullie op de hoogte.

Volgende keer weer meer!

Loopbaantraining

Al enige tijd roep ik dat ik niet bepaald happy ben op mijn werk. Dat gaat veranderen, daar heb ik nu weer meer vertrouwen in gekregen. Hoe, wat en wanneer, dat weet ik nog niet. Dat ga ik juist onderzoeken. Een aantal weken terug had ik, in verband met de doorstart van ons werk onder de vlag van Dijk en Duin, een soort arbeidsvoorwaarden gesprek. Tijdens dat gesprek heb ik via HRM (voorheen P&O) informatie ontvangen over een loopbaancentrum binnen Dijk en Duin. Dat is speciaal voor medewerkers, die niet happy zijn in hun werk, die willen uitzoeken, waar dat mee te maken heeft en wat ze wel kunnen en willen. Dus echt iets voor mij.

Het lukte me niet meteen om de juiste persoon te pakken te krijgen, maar toen dat wel was gelukt, ging alles ook meteen heel snel. De volgende ochtend om 09.00 uur kon ik al meteen terecht voor een orienterend gesprekje en volgende week kan ik meteen meedoen met een loopbaantraining. Het is een intensieve training van 2 dagen en een terugkom dagdeel een week later. Ik heb er echt heel veel zin in en ben al goed in de sfeer gekomen, doordat ik al flink wat tijd heb gestoken in het huiswerk, dat ik afgelopen woensdag meekreeg. Inmiddels heb ik het af en heb ik een goed beeld van hoe ik mij in mijn leven ontwikkeld heb en welke valkuilen regelmatig op mijn pad komen.

Door hiermee bezig te zijn, ontdekte ik twee leuke dingen: Ten eerste: (eigenlijk wist ik dit al) Mijn hobby heeft een belangrijke en grote rol in mijn leven. Er was een periode in mijn leven, dat ik er minder mee bezig was en als ik aan die periode terugdenk, realiseer ik me dat ik dat destijds echt wel gemerkt heb. Ik heb een prima tijd gehad hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar helemaal lekker in mijn vel zat ik niet. Vanaf dat ik weer ben gaan acteren/ improviseren heeft dat er altijd voor gezorgd dat ik weer even bij kon tanken in tijden van stress en werkdruk.

Het tweede dat ik me bedacht is, dat een baan als loopbaancoach mij, zo op het eerste gezicht, ook heel leuk lijkt. Natuurlijk zal ik daar eerst meer over moeten weten, om zeker te weten of het iets voor mij is. Maar ik voeg het toe aan mijn rijtje van mogelijke banen die bij mij passen: creatief therapeut, trainingsacteur, trainer, coach, loopbaancoach, muscialacteur, acteur.

De komende tijd heb ik genoeg om uit te zoeken dus. Ik ga ervoor en ik houd jullie op de hoogte.

De volgende keer weer meer!

Rachel, she's the waitress, who wants to be a Star!

Het is buiten ruim 30 graden, maar ik zit binnen. Het is nu echt niet uit te houden op het balkon in de zon. Ik ga er vanmiddag wel weer in hoor, maar nu kom ik even bij van een ochtend met veel regelzaken. Dus kan ik mooi weer een stukje schrijven op mijn weblog. Je merkt al dat ik flink wat inspiratie heb de laatste tijd.

Vroeger als jonge (tiener) Rachel luisterde ik op mijn kamer vaak naar verschillende cassette bandjes. Ik leende dan ook wel eens bandjes van een van mijn oudere zussen. Ik weet nog dat ik van Astrid een bandje had geleend, waar het liedje Jesse op stond. Dat vond ik een erg mooi liedje, maar mooier nog vond ik een ander liedje van diezelfde zanger, die stond op datzelfde bandje. Toendertijd was mijn Engels nog niet goed genoeg om te weten waar het liedje over ging, ik vond het toen gewoon mooi, omdat mijn naam erin voor kwam.

Jarenlang heb ik dat onthouden en wilde ik het liedje zelf hebben. Elke keer als ik Jesse op de radio hoorde, lette ik op of daarna genoemd werd wie de zanger was, zodat ik het eens op Internet, later op youtube kon opzoeken. Maar of ik vergat te luisteren of ik vergat het thuis weer op te zoeken. Zo kwam er lange tijd niets van. Totdat ik laatst het nummer Jesse mee kreeg (van mijn zanglerares) om te gaan oefenen. Dit was niet het nummer van die zanger, die ik zocht, maar van heel iemand anders. Toch kreeg ik hierdoor weer het idee om eens te zoeken en dat heb ik gisteravond meteen gedaan. Met wat hulp van Jeroen en Youtube vond ik 'm uiteindelijk; Picture Postcards from LA van Joshua Kadison. http://www.youtube.com/watch?v=kXPKNiUFPls

De tekst van het liedje staat er ook nog bij. Dus die heb ik een paar keer gedraaid. Het gaat over een serveerster (Rachel dus), die het helemaal wil maken in LA. De zanger zingt als 'the piano player down at Eddies bar, dat Rachel elke keer plannen maakt om naar Calnifornia te vertrekken en een ster te worden. Maar of ze nou echt zo goed is? Of ze echt goed kan zingen? Dat blijft in het midden. Hij antwoord dan maar dat ze hem picture postcards from LA moet sturen. Het liefst eentje met de 'calnifornia sun' Hoe dan ook elke keer maakt zij plannen om te gaan, maar elke keer komt er ook weer wat tussen, waardoor ze niet gaat (of niet durft). Het liedje eindigt met dezelfde zin als waarmee het begon. I'm the piano player down at Eddies bar and Rachel, she's the waitress, who wants to be a star.

Ik vond het best wonderlijk dat ik gisteren besloot het nummer te gaan zoeken en het ook gevonden heb. Juist in deze periode dat ik mijn droombaan heb besloten na te streven en concreet bezig ben mij aan te melden voor de cursus musical. Ik ben dan geen serveerster, maar ik heb wel werk, waarin ik op dit moment niet helemaal lekker zit. En ik wil ook graag een ster worden, alleen dan een musicalster.

Ik hoor heel vaak mensen reageren, zoals die piano player. Sommigen reageren niet echt. Sommigen denken of zeggen dan: die Rachel komt er nooit of ze vragen zich af: heeft ze wel haar beide benen op de grond? Mijn reactie daarop is vaak: 'ik ga er gewoon voor en zie wel waar het schip strand!' Dat meen ik ook echt! Ik heb geen idee of ik goed genoeg ben om een echte musicalster te worden. Ik weet ook niet of ik door de cursus musical en alles wat ik daarna nog ga leren, ervaren en doen mezelf genoeg kan ontwikkelen om een musicalster te worden. Misschien ben ik echt wel te oud, misschien mis ik gewoon een stuk talent of misschien zijn er nog wel tig redenen te noemen. Maar al die redenen wil ik dan graag zelf ervaren, zelf ontdekken. Dan ben ik er in ieder geval voor gegaan.

In de tussentijd blijf ik ook uitzoeken wat voor werk ik wil gaan doen in de tussentijd en mocht het me niet lukken om musicalster te worden. Tussen wat ik nu doe en mijn droombaan zitten nog zoveel mogelijkheden. Die wil ik heel graag onderzoeken. Ook daarin heb ik de eerste stap al gezet. Ik ga in gesprek met het loopbaancentrum op ons werk. Ik ben al heel blij als ik een baan vind, waarin ik met een wat positiever gevoel bezig kan zijn. Weer die drive vinden, die ik aan het begin van dit werk wel had. Dat gevoel wil ik heel graag weer terug.

Hoe dan ook; Ik neem mijn stappen en ga ervoor. Laten we dus alsjeblieft hopen dat het bij mij anders afloopt, dan in het liedje. Dat ik in ieder geval verder kom, dan waar ik nu ben.

Een volgende keer weer meer!