Mijn oude thuis

Laatst liep ik naar huis en zag ik de sleutel van het huis van mijn ouders. En opeens besefte ik me dat het over een paar weken al zover is, dan helpen we mijn ouders verhuizen. Dan is het huis waarin ik vanaf mijn zesde jaar in opgegroeid ben leeg en niet meer van mijn ouders.

Tenminste, mocht het verkocht worden. Heeeeeeeeeeel misschien kopen wij het. Mocht het over een jaar nog te koop staan. En als we het ons kunnen veroorloven natuurlijk. Maar vooralsnog ga ik daar niet van uit en hoop ik voor mijn ouders alleen maar dat het verkocht wordt....

Dan staat dat huis leeg... het (t)huis waar ik vanaf mijn zesde ben opgegroeid, van waaruit ik naar verschillende scholen ging, leuke contacten had met allerlei vrienden en vriendinnen..... en ja inderdaad ook vriendjes. Ik weet nog wel, dat we wel eens verstoppertje speelden in huis en er een plekje op zolder was (achter de schotten), waar ik wel eens dubbelgevouwen verstopt zat. Het kon ontzettend lang duren, voordat ik dan gevonden werd. Nouja, voor mijn gevoel dan.

Ook kan ik de verschillende slaapkamers nog goed herinneren. De achterkamer, die ik deelde met mijn zusje, nadat zij zo ziek was geweest en weer herstellende was. De voorkamer, die ik ook deelde met mijn zusje. Er stond een kastenwand in het midden. Zo hadden we toch ieder een eigen plekje. Als laatste de zolder, helemaal voor mezelf. Wat heb ik daar gezongen en gedanst voor de spiegel. Marco Borsato, New kids on the block, madonna en nog vele anderen. Allemaal passeerden ze de revue. Maar natuurlijk heb ik daar ook flink huiswerk zitten maken aan mijn bureau (een grote houten plank) onder het dakraam.

Als kleine en jonge meid heb ik daar wat in de straat gespeeld. Bijvoorbeeld met de bal tegen de schuurdeur gooien en dan bepaalde pasjes doen. Of in de zomer onder de waterstraal om af te koelen.

Verder denk ik aan de kleine keuken in dit huis, wat iets knussigs geeft aan de inrichting. Ik denk aan de vele verschillende indelingen, die mijn ouders in dit huis maakten. Dan weer stond de eetafel aan de achterkant van het huis, dan toch aan de voorkant om toch weer teruggeplaatst te worden naar de achterkant. Zo hebben ook de televisie, bank, kasten en stoelen op verschillende plekken gestaan. En natuurlijk werd oud meubelair regelmatig vervangen door nieuw.

Het nadenken over dit huis, maakt dat ik terugkijk op mijn jeugd. Hoe ik sintemaarten liep in die straten daar, hoe we speelden in de speeltuin in de buurt en hoe leuk het contact was met de omwonenden. Natuurlijk bedacht ik me dit ook toen ik op mezelf ging wonen, maar dan waren mijn ouders daar nog. Dus kon ik nog terug. Dat kan straks niet meer........ niet meer naar dat huis.

Ja en zo kan ik nog wel uren doorgaan. Het huis zal altijd in mijn herinnering blijven. En gelukkig zie ik mijn ouders nog regelmatig en heb ik nu mijn eigen thuis, samen met Jeroen. Dus er zullen nog vele gezellige, leuke en mooie momenten bijkomen in mijn leven, waar ik in de toekomst met een goed (misschien ook weemoedig) gevoel aan terug kan denken.

Een volgende keer weer meer.