Vriendschap

Het jaar was goed begonnen. Welk jaar weet ik niet precies meer. Nou ja, eigenlijk waren het een aantal jaren achter elkaar. Madelief deed vanaf begin januari heel aardig tegen me. Ze wilde bij mij thuis spelen. Ze nodigde me uit bij haar thuis en op school was ze opeens mijn beste vriendin. Eind januari was ik jarig en natuurlijk nodigde ik ook Madelief uit voor mijn feestje. Ze was er bij en deed altijd heel leuk mee. "Goh" dacht ik dan "Ik heb er echt een vriendin bij! 

Tot ik de volgende schooldag met haar wilde praten of spelen. Ze negeerde me volkomen of reageerde heel kattig. "Je moet nou niet denken dat we vriendinnen zijn hoor" En ik voelde me weer in een hoekje gezet. Na een paar jaar begon het mijn moeder ook op te vallen. Ze zei het tegen mij en ik besloot niet meer in het trucje van Madelief te trappen. Een jaar later negeerde ik haar en nodigde ik haar niet uit voor mijn verjaardagsfeest. Ik had mijn eerste les over vriendschap geleerd.

Zo heb ik tijdens mijn leven nog meer lessen over vriendschap en ook over liefde geleerd. Ja, ook ik viel op verkeerde jongens. Ja, ook ik liet vrienden vallen voor de liefde. Ja, ook ik leerde wie echte vrienden waren en wie niet. Ja, ook ik verloor vrienden uit het oog. Ja, ook ik gaf vrienden nog een kans, omdat ik zo naïef was om te denken dat iemand veranderd was. Maar gelukkig soms ook terecht. En ik viel soms ook op leuke en lieve jongens. Ik kreeg er ook veel vrienden bij. Een aantal daarvan werden zelfs beste vrienden. Ik heb nu best een grote groep vrienden.  Dank jullie voor de vriendschap, steun en lol van de afgelopen jaren. Ik kijk al uit naar de komende jaren. Ik noem geen namen, maar mijn vrienden weten dat ik het over hen heb. 

Op dit moment weet ik dat ik een "Madelief" sneller doorheb en niet meer zomaar zou uitnodigen voor mijn "feestje." Want in de afgelopen jaren heb ik op het gebied van vriendschap dus wel wat meegemaakt. Dat heeft me sterker gemaakt en vertrouwen gegeven.Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik vriendschap nodig heb in mijn leven, maar wel op mezelf kan vertrouwen met wie ik dat wil. Mede daardoor ben ik, wie ik ben. 

Beste vriend

Ze kijkt, maar ziet niets. Ze luistert, maar hoort niets. Ze knijpt, maar voelt niets. Het lijkt alsof ze er niet echt is. Alsof ze midden in een 3D film zit, waar alles om haar heen, er is, maar niet echt bij haar is.  Jessica loopt op straat. Ze passeert andere mensen, huizen en bomen. Het verkeer raast langs haar heen. Maar Jessica zit volledig in haar eigen gedachten. In haar eigen wereld. “Het kan gewoon niet waar zijn!” denkt ze. “Het mag niet waar zijn!”

Gisteren was er nog niets aan de hand. Ze waren nog gewoon aan het chatten. Het gesprek afgesloten met: Slaap lekker, sweet dreams en tot spreeks. En nu zou ze hem nooit meer spreken.  “Het kan gewoon niet waar zijn!” Die gedachten blijft door haar hoofd spoken. Ze wil schreeuwen, huilen, woedend uitroepen dat hij weer terug moet komen. Maar ze loopt verdwaasd over straat.

Ze moest even weg uit huis. Even weg van de plek, waar ze het slechte nieuws las. Op facebook hadden andere vrienden van hem een bericht geplaatst. Die eerste drie letters zeiden al genoeg.
Het stond er echt. R.I.P. En twee vrienden hadden dat staan. “Dat is toch niet iets waar je grappen over maakt?” vroeg ze verward aan Danny. Hij had haar heel lief getroost. Maar ze wist dat hij het anders ervaarde, dan zij.

“Het kan gewoon niet waar zijn!” “Het mag niet waar zijn!” Ze had ook nog het chatgesprek afgekapt gisteravond. Vooral om Danny, die niet kon slapen en dat liet merken door flink te zuchten. “ Ik had gewoon naar beneden moeten gaan om nog even verder te chatten” dacht ze. “Maar ja, dat was waarschijnlijk ook geen goede keus geweest.” Hoe dan ook, het is niet  terug te draaien.” 

Haar beste vriend, haar maatje, haar soulmate. Michael is overleden. Ze mist hem!  Ze wil het niet geloven, maar ze weet dat het waar is. Ze weet dat hij zou zeggen:  “Geniet van de mooie en leuke tijd, die je hebt gehad” of “Je kan je er druk over blijven maken, maar dat helpt je niet.” "En hij had gelijk!" denkt ze. "Het heeft geen zin hierover te blijven piekeren." 

Even staat ze stil. Ze zucht diep. Ze kijkt naar de lucht. “Dank je, Micheal, dank je voor alles”
Ze kijkt voor zich, ziet haar huis, ze luistert en hoort Danny roepen, ze knijpt…”Au!”