Wie dan wel?

Als wij niet meer geloven dat het kan
Wie dan wel?
Als wij niet meer vertrouwen op houen van
Wie dan wel?
Als wij niet meer proberen
Om van fouten wat te leren
Als wij 't getij niet keren
Wie dan wel?

Als wij niet meer zeggen hoe het moet
Wie dan wel?
Als wij niet meer weten wat er toe doet
Wie dan wel?
Als wij er niet in slagen de ideeën aan te dragen
Voor een kans op betere dagen
Wie dan wel?

Als wij niet meer geloven dat het kan
Wie dan wel?
Als wij er niet mee komen met een plan
Wie dan wel?
Als wij er niet voor zorgen
Dat de toekomst is geborgen
Voor de kinderen van morgen
Wie dan wel?
Als wij onszelf niet dwingen
Een gat in de lucht te zingen
Waar zij in kunnen springen
Wie dan wel?
© Paul van Vliet

Mijn gevoel?

Laatst, na de datum van mijn vorige blog, vroeg iemand aan mij: 'Hoe gaat het met je?' Ik dacht niet na en antwoorde: 'goed!' 'niet!' zei de ander. Ik was verbaasd over deze reactie en zei dat ik me echt goed voelde, op dat moment dacht ik dat ook echt, dus ik zei dat het echt goed ging en vroeg waarvoor zij dacht van niet. Waarop ze uitlegde dat ze mijn weblog had gelezen. Ik antwoorde dat het een momentopname was. Dat ik me toen echt rot voelde en nu weer beter, een stuk beter. Ze was blij voor me.

Later besefte ik mezelf dat ik eigenlijk niet goed wist hoe ik me de afgelopen tijd had gevoeld. Ik had gehuild, maar ook gelachen. Naast de stress op mijn werk had ik, samen met Jeroen, ook leuke dingen meegemaakt. Zoals het voorbereiden van de bruiloft. Ik wist dat ik ook gelachen had, maar dat het meer een rationele lach was en dat ik het niet echt gevoeld had.

Het lijkt erop dat ik niet goed bij mijn eigen gevoel kan. Dat er als het ware een soort waas voor zit. Volgens mij is dat een soort bescherming van mijn eigen lichaam, dat de verschillende emoties die er doorheen razen blijkbaar niet goed aankan.
Eigenlijk was mijn antwoord, dat het goed ging, niet helemaal eerlijk. Maarja, ik had dus geen antwoord kunnen geven.

Op dit moment denk ik me wel iets beter te voelen. Ik kan soms nog steeds niet helemaal bij mijn gevoel, maar ik heb wel iets meer vertrouwen in dat het goed komt. Dat er een dag zal zijn waarop ik er weer helemaal bij kan. Ik denk dat ik er eigenlijk al iets dichter bij in de buurt ben.

Zo heb ik er o.a. weer vertrouwen in dat ik verder kan uitzoeken of ik van mijn hobby mijn werk kan maken. Maar daarover meer, zodra ik er zelf ook wat concreter nieuws over heb.

Ik houd jullie op de hoogte!

Van negatief naar positief

Het is moeilijk om een blog te typen als je niet helemaal lekker in je vel zit, zoals ik nu. Toch waag ik me eraan. Ik hoop hiermee te bereiken dat ik wat van me af kan schrijven en mezelf ook toe kan spreken. Dus eerst de punten die minder goed gaan en vervolgens de punten die het positieve in mijn leven brengen, waardoor ik wel hoop houd dat er betere tijden volgen.

Het gaat niet goed op mijn werk, we zitten in een onzekere tijd en dat vreed aan me. Ik herken mezelf niet zo meer en reageer anders dan ik verwacht had. Ik zit soms zomaar te huilen, terwijl ik zelf niet kan verklaren waarom. Soms heb ik het niet eens door en voel ik als het ware opeens een traan over mijn wang lopen en besef ik me dat ik zit te snikken. Heel vreemd. Ik voel me ook niet goed, heb last van hoofdpijn, verkoudheid, duizeligheid (vrijdagmiddag viel ik bijna flauw) en ik heb last van mijn maag. Dat leg ik maar uit als stress klachten, waardoor ik dus denk dat ik minder stressbestendig ben, dan ik had gedacht. Dat is weer een enorme tegenvaller. De laatste tijd ben ik sowieso aan het twijfelen of de hulpverlening wel wat voor mij is en dit helpt daar niet bij.

Ik maak het er ook niet beter op door vervolgens ook te gaan twijfelen ik nog wel van mijn hobby mijn werk kan maken. Sommige mensen zie ik vertwijfelt reageren als ik ze het vol enthousiasme vertel en dan slaat de twijfel bij mij ook toe. Bovendien ben ik van anderen afhankelijk of ik in mijn vrije tijd tijdens het uitoefenen van mijn hobby de kansen krijg, die ik graag wil krijgen. Dan ben ik opeens weer heel onzeker of ik wel kan laten zien, wat ik in huis heb. Dan vraag ik me af of ik me in mijn vrije tijd wel kan ontwikkelen zoals ik wil en of ik wat werk betreft misschien toch maar moet kiezen voor veiligheid en dus op zoek te gaan naar een andere baan binnen de hulpverlening. Ik weet het gewoon even helemaal niet meer.

Wat er wel goed gaat is de voorbereidingen voor de bruiloft (nog steeds te volgen op de bruiloftsite). Jeroen steunt me daarbij waar hij kan. Het eerst volgende wat we gaan doen is het uitzoeken van de ringen. Daar hebben we beide echt enorm zin in. Verder steunt Jeroen me natuurlijk ook in deze onzekere periode wat mijn werk betreft. Hij weet hoe het is om een reorganisatie mee te maken, vooral ook hoe het kan voelen. Ik merk dat hij echt begrijpt wat ik meemaak.

Of ik van mijn hobby mijn werk kan maken, houd me erg bezig. Dat is wel duidelijk denk ik. Laat ik het maar stapje voor stapje aan pakken. Ik weet dat ik in september met een opleiding acteren wil starten. Deze wordt gegeven door st. de Kunst en leidt op tot amateur theater. Laat ik me daar eerst of focussen. Tegen die tijd zal ik daar meer informatie over krijgen en weet ik of het financieel en praktisch haalbaar is. Dan zien we daarna wel weer verder.

Ik houd jullie op de hoogte.
De volgende keer weer meer.